Page 83 - 47-2
P. 83

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                         ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๒ พฤษภาคม–สิิงหาคม ๒๕๖๕
             ศาสตราจารย์์สุดาศิริ วศวงศ์                                                     73


             หญิิงและหญิิงมีีครรภ์ขึ�นมีาเพ่�อให้ความีคุ้มีครองแก่แรงงานหญิิงเป็นพิเศษนอกเหน่อจากกฎหมีาย

             เกี�ยวกับการจ้างแรงงานต่ามีประมีวลกฎหมีายแพ่งและพาณิชย์หร่อกฎหมีายแรงงานสำัมีพันธ์

             กฎหมีายเงินทดแทน กฎหมีายเกี�ยวกับการจัดต่ั�งศาลแรงงานและวิธีพิจารณาคดีแรงงาน ที�ล้วนกำาหนด
             สำิทธิต่ามีกฎหมีายของแรงงานหญิิงและแรงงานชายเอาไว้โดยเท่าเทียมีกันทุกเร่�อง โดยกำาหนดกฎหมีาย
             เกี�ยวกับการคุ้มีครองแรงงานและกฎหมีายประกันสำังคมีที�มีีบทบัญิญิัต่ิให้ความีคุ้มีครองแก่แรงงานหญิิง

             เป็นการเฉพาะเพิ�มีขึ�นจากการคุ้มีครองแรงงานที�กำาหนดไว้เป็นการทั�วไปดังนี�

                             ๑)   กฎหมีายคุ้มีครองแรงงาน
                                 กฎหมีายคุ้มีครองแรงงานของไทยในปัจจุบันค่อ พระราชบัญิญิัต่ิคุ้มีครอง
             แรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ ได้กำาหนดบทบัญิญิัต่ิคุ้มีครองมีิให้นายจ้างเล่อกปฏิิบัต่ิทางเพศไว้ในมีาต่รา ๑๕

             ดังต่่อไปนี� เพ่�อให้สำอดคล้องกับอนุสำัญิญิาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศฉบับที� ๑๑๑ ว่าด้วย

             การเล่อกปฏิิบัต่ิ (การจ้างงานและอาชีพ) ค.ศ. ๑๙๕๘ [Convention Concerning the Discrimination
             (Employment and Occupation), 1958] ดังที�กล่าวมีาแล้ว
                                 มีาต่รา ๑๕ “ให้นายจ้างปฏิิบัต่ิต่่อลูกจ้างชายและหญิิงโดยเท่าเทียมีกัน

             ในการจ้างงานเว้นแต่่ลักษณะหร่อสำภาพของงานไมี่อาจปฏิิบัต่ิเช่นนั�นได้”

                                 การที�กฎหมีายกำาหนดไว้เช่นนี�ก็โดยมีุ่งประสำงค์ที�จะไมี่ให้นายจ้างใช้ความี
             แต่กต่่างทางเพศมีากำาหนดสำภาพการจ้าง ระบบการทำางาน ให้แต่กต่่างกันไมี่ว่าชายหร่อหญิิงก็ต่้อง
             ได้รับการคุ้มีครองต่ามีกฎหมีายที�เท่าเทียมีกัน โดยเฉพาะอย่างยิ�งกฎหมีายที�เกี�ยวกับการทำางานดังที�

             รัฐธรรมีนูญิแห่งราชอาณาจักรไทยฉบับปัจจุบันกำาหนดไว้ดังกล่าวมีาแล้ว พระราชบัญิญิัต่ิคุ้มีครอง

             แรงงาน พ.ศ. ๒๕๔๑ จึงได้กำาหนดบทบัญิญิัต่ิที�กำาหนดสำิทธิในการทำางานของลูกจ้างหญิิงและชายเอาไว้
             โดยเท่าเทียมีกันในทุกเร่�องต่ามีที�กำาหนดไว้ในมีาต่รา ๑๕ และยังได้กำาหนดให้ความีคุ้มีครองแก่ลูกจ้าง
             หญิิงและลูกจ้างซึ่ึ�งเป็นหญิิงมีีครรภ์เอาไว้เป็นพิเศษเพิ�มีขึ�นอีกดังต่่อไปนี�

                                 (๑) ประเภทของงาน แมี้ว่ารัฐธรรมีนูญิและกฎหมีายต่่าง ๆ ล้วนกำาหนดให้

             หญิิงมีีสำิทธิเท่าเทียมีกับชาย แต่่ก็ต่้องยอมีรับความีจริงที�ว่าโดยธรรมีชาต่ิแล้ว ลักษณะสำภาพร่างกาย
             ของชายและหญิิงนั�นไมี่เหมี่อนกัน โดยเฉพาะหญิิงยังต่้องมีีความีพร้อมีที�จะเป็นมีารดาทั�งด้วยสำภาพ
             ร่างกายและจิต่ใจ จำาเป็นที�จะต่้องได้รับการดูแลเป็นพิเศษที�จะไมี่ให้ได้รับอันต่รายแก่ร่างกายและจิต่ใจ

             จึงควรจะต่้องพิจารณาว่างานใดบ้างที�มีีลักษณะไมี่เหมีาะสำมีกับสำุขภาพร่างกายของหญิิงก็ไมี่ควรที�จะให้

             หญิิงทำา เพราะถึ้าปล่อยให้หญิิงต่้องทำางานนั�นแล้วอาจมีีผลกระทบต่่อสำุขภาพร่างกายของหญิิงก็ได้
             ประเทศไทยได้ต่ระหนักถึึงเร่�องนี�เสำมีอมีาจึงได้พิจารณากำาหนดประเภทของงานที�ไมี่เหมีาะสำมีกับ
   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88