Page 81 - 47-2
P. 81

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                         ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๒ พฤษภาคม–สิิงหาคม ๒๕๖๕
             ศาสตราจารย์์สุดาศิริ วศวงศ์                                                      71


                             การเล่อกปฏิิบัต่ิโดยไมี่เป็นธรรมีต่่อบุคคล ไมี่ว่าด้วยเหตุ่ความีแต่กต่่างในเร่�อง

             ถึิ�นกำาเนิด เช่�อชาต่ิ ภาษา เพศ อายุ ความีพิการ สำภาพทางกายหร่อสำุขภาพ สำถึานะของบุคคล

             ฐานะทางเศรษฐกิจหร่อสำังคมี ความีเช่�อทางศาสำนา การศึกษาอบรมี หร่อความีคิดเห็นทางการเมี่อง
             อันไมี่ขัดต่่อบทบัญิญิัต่ิแห่งรัฐธรรมีนูญิ หร่อเหตุ่อ่�นใด จะกระทำาไมี่ได้
                             มีาต่รการที�รัฐกำาหนดขึ�นเพ่�อขจัดอุปสำรรค หร่อสำ่งเสำริมีให้บุคคลสำามีารถึใช้สำิทธิ

             หร่อเสำรีภาพได้เช่นเดียวกับบุคคลอ่�น หร่อเพ่�อคุ้มีครองหร่ออำานวยความีสำะดวกให้แก่เด็ก สำต่รี ผู้สำูงอายุ

             คนพิการ หร่อผู้ด้อยโอกาสำ ย่อมีไมี่ถึ่อว่าเป็นการเล่อกปฏิิบัต่ิโดยไมี่เป็นธรรมีต่ามีวรรคสำามี
                             บุคคลผู้เป็นทหาร ต่ำารวจ ข้าราชการ เจ้าหน้าที�อ่�นของรัฐ และพนักงานหร่อลูกจ้าง
             ขององค์กรของรัฐ ย่อมีมีีสำิทธิและเสำรีภาพเช่นเดียวกับบุคคลทั�วไป เว้นแต่่ที�จำากัดไว้ในกฎหมีายเฉพาะ

             ในสำ่วนที�เกี�ยวกับการเมี่อง สำมีรรถึภาพ วินัย หร่อจริยธรรมี”

                             และในมีาต่รา ๗๑ วรรคสำามี ได้กำาหนดว่า
                             มีาต่รา ๗๑ วรรคสำามี “ฯลฯ รัฐพึงให้ความีช่วยเหล่อเด็กเยาวชน สำต่รี ผู้สำูงอายุ
             คนพิการ ผู้ยากไร้ และผู้ด้อยโอกาสำ ให้สำามีารถึดำารงชีวิต่ได้อย่างมีีคุณภาพ และคุ้มีครองป้องกันมีิให้

             บุคคลดังกล่าวถึูกใช้ความีรุนแรงหร่อปฏิิบัต่ิอย่างไมี่เป็นธรรมี รวมีต่ลอดทั�งให้การบำาบัด ฟื้้�นฟืู้ และ

             เยียวยาผู้กระทำาการดังกล่าว”
                             จะเห็นได้ว่ารัฐธรรมีนูญิแห่งราชอาณาจักรไทยที�เป็นกฎหมีายสำูงสำุดของ
             ประเทศไทยได้ให้ความีสำำาคัญิกับหญิิงเอาไว้เท่าเทียมีกับชายอย่างชัดเจน ไมี่ว่าจะเป็นการกำาหนดให้

             มีีความีเสำมีอภาคกันในทางกฎหมีายต่่าง ๆ หร่อสำิทธิเสำรีภาพ การได้รับความีคุ้มีครองต่ามีกฎหมีาย

             ต่ลอดจนการให้ความีช่วยเหล่อคุ้มีครองให้สำามีารถึดำารงชีวิต่ได้อย่างมีีคุณภาพ ป้องกันไมี่ให้หญิิงถึูกใช้
             ความีรุนแรงหร่อปฏิิบัต่ิอย่างไมี่เป็นธรรมี และหากถึูกกระทำารุนแรงหร่อปฏิิบัต่ิไมี่เป็นธรรมีก็จะต่้อง
             มีีการให้การบำาบัด ฟื้้�นฟืู้ และเยียวยาผู้กระทำาต่่อหญิิง เพ่�อไมี่ให้หญิิงต่้องถึูกทำาซึ่ำ�าอีก อันจะทำาให้หญิิง

             ได้รับความีคุ้มีครอง มีีการพัฒนาคุณภาพชีวิต่ที�ดี และสำามีารถึพึ�งพาต่นเองได้โดยการมีีงานทำา และ

             อยู่ในสำังคมีได้อย่างมีีศักดิ�ศรี
                             นอกจากการกำาหนดให้ชายและหญิิงมีีสำิทธิเท่าเทียมีกันดังที�กำาหนดไว้ในมีาต่รา ๒๗
             ดังกล่าวมีาแล้ว ในมีาต่รา ๔๘ ยังได้กำาหนดให้ความีคุ้มีครองและช่วยเหล่อหญิิงผู้เป็นมีารดาเอาไว้

             เป็นพิเศษอีก ดังนี�

                             มีาต่รา ๔๘ “สำิทธิของมีารดาในช่วงระหว่าง ก่อน และหลังการคลอดบุต่ร ย่อมีได้
             รับความีคุ้มีครองและช่วยเหล่อต่ามีที�กฎหมีายบัญิญิัต่ิ”
   76   77   78   79   80   81   82   83   84   85   86