Page 77 - 47-2
P. 77

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                         ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๒ พฤษภาคม–สิิงหาคม ๒๕๖๕
             ศาสตราจารย์์สุดาศิริ วศวงศ์                                                      67



             กับแรงงานชาย ทั�งในเร่�องค่าจ้าง สำภาพการทำางานที�ไมี่เหมีาะสำมี ต่ลอดจนไมี่มีีความีก้าวหน้าใน
             ต่ำาแหน่งหน้าที�การงาน จึงเห็นความีจำาเป็นที�จะต่้องให้การดูแลแรงงานหญิิงให้ได้รับการคุ้มีครองที�ดี

             เช่นเดียวกับแรงงานชาย

             ปััญิหาในการทำำางานของแรงงานหญิิง

                     แมี้ในปัจจุบันนี�แรงงานหญิิงจะเป็นที�ยอมีรับกันทั�วไปแล้วว่ามีีบทบาทสำำาคัญิต่่อสำังคมีแรงงาน
             ไมี่ว่าจะเป็นงานอุต่สำาหกรรมี พาณิชยกรรมี เกษต่รกรรมี ฯลฯ แต่่ค่านิยมีและวัฒนธรรมีในอดีต่ที�

             มีองว่าแรงงานหญิิงมีีสำถึานภาพต่ำ�ากว่า ได้รับการยอมีรับน้อยกว่าแรงงานชาย ก็ยังคงมีีอยู่ แรงงานหญิิง
             จึงมีักประสำบกับปัญิหาต่่าง ๆ ในการทำางานอยู่เสำมีอ เป็นต่้นว่า

                     ๑)  ความีก้าวหน้าในต่ำาแหน่งหน้าที�การงาน การขึ�นสำู่ต่ำาแหน่งที�สำูงของหญิิงก็ยังน้อยกว่า
             ชายแมี้จะมีีบ้างก็ต่ามี

                     ๒) รายได้หร่อค่าต่อบแทนในการทำางานก็มีักจะได้รับน้อยกว่าแรงงานชายจนมีีการเรียกร้อง
             ให้ได้มีาซึ่ึ�งมีาต่รฐานการจ้างงานที�เป็นที�ยอมีรับกันทั�วไป

                     ๓) การคุกคามีทางเพศ เป็นอีกปัญิหาหนึ�งที�แรงงานหญิิงต่้องประสำบ ทั�งจากนายจ้าง
             ผู้บังคับบัญิชา หัวหน้างาน หร่อเพ่�อนร่วมีงาน ซึ่ึ�งอาจถึูกล่วงละเมีิดหร่อถึูกคุกคามีทางเพศได้

             การให�คุ้วามคุ้้�มคุ้รองแรงงานหญิิง

                     แมี้แรงงานหญิิงจะต่้องประสำบกับปัญิหาดังกล่าวมีาแล้วแต่่หญิิงก็ยังคงต่้องทำางานอยู่ ทั�งเพ่�อ

             หารายได้เลี�ยงต่ัวเอง ครอบครัว และการทำางานบางอย่างก็ยังต่้องการแรงงานหญิิง เช่น งานที�ต่้องใช้
             ความีละเอียดประณีต่สำ่วนใหญิ่แรงงานหญิิงจะทำาได้ดีกว่าชาย จึงยังจำาเป็นที�จะต่้องใช้แรงงานหญิิงอยู่

             และต่้องดูแลคุ้มีครองแรงงานหญิิงอย่างเป็นรูปธรรมีด้วย โดยกำาหนดมีาต่รการในการทำางานของ
             แรงงานหญิิงให้เป็นที�ยอมีรับกันทั�วไป

                     ๑. การให�คุ้วามคุ้้�มคุ้รองแรงงานหญิิงตามมาตรฐานแรงงานระหว่างปัระเทำศ
                       องค์การแรงงานระหว่างประเทศหร่อไอแอลโอ (International Labour Organization–

             ILO) ได้ต่ระหนักถึึงความีสำำาคัญิของแรงงานหญิิงเป็นอย่างมีาก ว่าแรงงานหญิิงจะต่้องมีีสำิทธิที�จะได้รับ
             การคุ้มีครองทั�งทางสำังคมีและทางกฎหมีายอย่างเท่าเทียมีกัน เพ่�อจะได้อยู่ในสำังคมีได้อย่างมีีเกียรต่ิ

             มีีศักดิ�ศรี มีีความีมีั�นคงทางสำังคมี เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมี เมี่�อหญิิงเข้ามีาสำู่ต่ลาดแรงงานก็ควรที�จะต่้อง
             ได้รับค่าต่อบแทนที�เท่าเทียมีกัน มีีมีาต่รฐานการครองชีพที�ดีเพียงพอ มีีสำุขภาพอนามีัยและความีเป็นอยู่

             ที�ดี จึงควรที�จะต่้องมีีมีาต่รฐานเกี�ยวกับกำาหนดเวลาทำางาน เวลาพัก วันหยุด วันลา ค่าต่อบแทนในการ
   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81   82