Page 121 - 22-0320 ebook
P. 121

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                          ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๕
             รองศาสตราจารย์์ ดร.จินตนา ดำารงค์์เลิิศ                                         113


             ต้องก�รรอ แต่ก็ไม่แน่ช่่ดว่�รอเพ่�ออะไร ก�รไม่รู้อด่ตและอน�คตทำ�ให้ช่่วิตป็ัจัจั่บ็่นของพวกเข�ตกอยู่่ใน

             คว�มคล่มเคร่อ ไม่แน่ใจัในก�รม่ช่่วิตอยู่่ของตนเองเม่�อเป็็น “บุคคลไร้ความทรงจำา” ก็จัะห�คว�มหม�ย่

             ของช่่วิตไม่ได้ จันในท่�ส่ดเป็็นเหม่อนคนวิกลจัริต คนสติแตก ด่งจัะเห็นได้จั�กอ�ก�รของแอ็สทร�กง
             ด่งน่�
                              แอ็สทร�กง              [ต้นไม้] ไม่ได้อยู่่ตรงน่� เม่�อว�นน่� ใช่่ไหม

                              วล�ด่ม่ร์              อยู่่ซ่ [...] น�ย่จัำ�ไม่ได้เหรอ

                              แอ็สทร�กง              น�ย่ฝันไป็ละซ่
                              วล�ด่ม่ร์              เป็็นไป็ได้หร่อท่�น�ย่ล่มไป็แล้ว
                              แอ็สทร�กง              ผู้มก็เป็็นอย่่�งน่�ละ […]

                              วล�ด่ม่ร์              แล้วป็อโซก่บ็ล่กก่ล่ะ น�ย่ล่มพวกเข�ด้วย่หร่อ

                              แอ็สทร�กง              ป็อโซก่บ็ล่กก่เหรอ
                              วล�ด่ม่ร์              น่�เข�ล่มหมดแล้ว
                              แอ็สทร�กง              ผู้มจัำ�ได้ว่�เจั้�ผู้่บ็้�คนหน่�งม�เตะผู้ม […]

                              วล�ด่ม่ร์              เป็็นเจั้�ล่กก่นะ! […]

                              แอ็สทร�กง              น�ย่ว่�เร่�องร�วท่�งหมดน่�เกิดข่�นเม่�อว�นน่�หร่อ
                              วล�ด่ม่ร์              ก็ใช่่นะซ่
                              แอ็สทร�กง              แล้วเกิดข่�นท่�น่�ร่

                              วล�ด่ม่ร์              แน่นอน! […]
                                                                      (Beckett, 1952: 78-79)

                     ต่วละครท่�ล่มอด่ตเช่่นเด่ย่วก่บ็แอ็สทร�กงย่่งม่ป็อโซ เม่�อป็อโซกล่บ็ม�ในองก์ท่� ๒ เข�กล�ย่

             เป็็นคนต�บ็อดและอ่อนแอ เข� “น่กไม่ออกว่�ได้พบ็ใครเม่�อว�นน่�” และพร่่งน่�เข�ก็คงจัะ “น่กไม่ออก
             ว่�ได้พบ็ใครในว่นน่�” (Beckett, 1952: 115) ส่วนผูู้้ส่งข่�วของกอโดซ่�งกล่บ็ม�ในตอนท้�ย่ของ

             บ็ทละครก็ล่มไป็เช่่นก่นว่�ได้พบ็ใครในว่นก่อนหน้�น่�น และเม่�อผูู้้ส่งข่�วจั�กไป็ วล�ด่ม่ร์ก็ม่�นใจัว่�เข�
             จัะล่มว่�ได้พบ็ใครม�ก่อนหน้�น่�น

                     ในตอนจับ็ของละคร หล่งจั�กก�รรอคอย่กอโดม� ๒ ว่นแต่กอโดก็ไม่ม� แอ็สทร�กงเอ่ย่ถู�ม
             วล�ด่ม่ร์ว่� “(กอโด)ไม่ม�หร่อ” (Beckett, 1952: 121) อ�จัสร่ป็ได้ว่�แอ็สทร�กงอยู่่ในสภ�พท่�ห่�งไกล

             จั�กก�รตระหน่กรู้อย่่�งสิ�นเช่ิง เข�ช่วนให้วล�ด่ม่ร์เลิกรอและไป็ก่บ็เข�ถู่ง ๖ คร่�ง เน่�องจั�กเข�น่กไม่ออก
             ว่�เหต่ใดพวกเข�จั่งรอกอโด ก�รพูดและก�รกระทำ�ซำ��แล้วซำ��อ่กแสดงให้เห็นว่�สิ�งท่�พวกเข�พูดและ
   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126