Page 117 - 22-0320 ebook
P. 117

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                          ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๕
             รองศาสตราจารย์์ ดร.จินตนา ดำารงค์์เลิิศ                                         109


                     เม่�อเริ�มองก์ท่� ๑ เบ็็กเก็ตต์บ็รรย่�ย่ว่�

                            Route à la campagne, avec arbre. Soir.
                                                      (  Beckett, 1952: 9)

                            [ถูนนในช่นบ็ท ม่ต้นไม้ ย่�มเย่็น]

                     เม่�อเริ�มองก์ท่� ๒ เข่ย่นส่�น ๆ ว่�
                            Lendemain. Même heure. Même endroit.

                                                      (  Beckett, 1952: 73)
                            [ว่นต่อม� เวล�เดิม สถู�นท่�เดิม]

                     ก�รเป็ิดฉ�กแรกต�มขนบ็ของบ็ทละครเป็็นก�รให้กรอบ็ของเร่�องร�วท่�จัะเกิดข่�นต่อไป็ และ

             เป็็นก�รเป็ิดต่วละครด้วย่ แต่ฉ�กแรกของ En attendant Godot มิได้เป็็นเช่่นน่�น ดูร�วก่บ็ว่�ไม่ม่
             ก�รกำ�หนดร�ย่ละเอ่ย่ดของฉ�กจันอ�จัเร่ย่กได้ว่�เป็็น “anti–scène”

                     ในเร่�อง วล�ด่ม่ร์ และ แอ็สทร�กง ฆ่่�เวล�ด้วย่ก�รสนทน�เร่�อย่เป็่�อย่ถู่งเร่�องน่�นเร่�องน่�แบ็บ็
             ไร้จั่ดป็ระสงค์ขณะท่�รอคอย่กอโดซ่�งพวกเข�ไม่รู้จั่ก ตอนกล�งขององก์ท่� ๑ ม่ต่วละครช่�ย่ออกม�อ่ก

             คู่หน่�งช่่�อว่� ป็อโซ (Pozzo) และ ล่กก่ (Lucky) ป็อโซนิส่ย่ไม่ค่อย่ด่ ป็ฏิิบ็่ติตนต่อล่กก่ป็ระหน่�งว่�ล่กก่
             เป็็นท�สร่บ็ใช่้ คว�มส่มพ่นธ์ระหว่�งป็อโซก่บ็ล่กก่เลวร้�ย่ลงเร่�อย่ ๆ ส่วนวล�ด่ม่ร์และแอ็สทร�กงย่่งคง

             รอกอโดต่อไป็อยู่่ ณ ท่�เดิม ไม่ทร�บ็ว่�กอโดจัะนำ�อะไรม�ให้ อ�จัม่คว�มหว่งอยู่่ตอนท้�ย่องก์ เด็กช่�ย่
             คนหน่�งม�บ็อกบ็่คคลท่�งสองว่�กอโดไม่ม�แล้ว แต่จัะม�ในว่นร่่งข่�นอย่่�งแน่นอน

                     เหต่ก�รณ์ในองก์ท่� ๒ ดำ�เนินไป็เช่่นเด่ย่วก่บ็ในองก์ท่� ๑ ว่นร่่งข่�น วล�ด่ม่ร์และแอ็สทร�กง
             ย่่งคงอยู่่ด้วย่ก่น ณ สถู�นท่�เดิม ส่วนป็อโซกล�ย่เป็็นคนต�บ็อด ล่กก่กล�ย่เป็็นคนใบ็้ แต่ว่�กอโดก็

             ย่่งคงย่่งไม่ม�เช่่นเม่�อว�น ต�มคำ�บ็อกเล่�ของเด็กช่�ย่ในตอนจับ็
                     ป็ระเด็นเร่�องก�รคอย่กอโดน่�น ท่�งแอ็สทร�กงและวล�ด่ม่ร์ต่�งก็ไม่แน่ใจัว่�คอย่ท่�ใดและ

             เม่�อไรกอโดจัะม� ด่งบ็ทสนทน�ต่อไป็น่�
                              แอ็สทร�กง              …เร�ไป็ก่นเถูอะ

                              วล�ด่ม่ร์              ไป็ไม่ได้
                              แอ็สทร�กง              ทำ�ไมล่ะ

                              วล�ด่ม่ร์              เร�คอย่กอโดอยู่่
                              แอ็สทร�กง              จัริงด้วย่(หย่่ดครู่หน่�ง) น�ย่แน่ใจันะว่�ท่�น่�

                                                                      (  Beckett, 1952: 16)
   112   113   114   115   116   117   118   119   120   121   122