Page 83 - 46-1
P. 83

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                          ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๑  มกราคม-เมษายน ๒๕๖๔
             นางสาวกนกวลีี ชููชูัยยะ                                                         75


                     จากนั�นทรงติดตามกำากับด้แลัเรื�องดังกลั่าวจนม่การลังโทษัผู้้้กระทำาผู้ิดตามอัตราโทษัท่�

             เหมาะสมได้ในท่�สุด ดังปรากฏิในพระราชหัตถึเลัขาถึึงสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้้าฯ กรมพระย์า

             บำาราบปรปักษั์ คัวามว่า “…การที�จ้ะเฆ์ี�ยนัเจ้้าภาษีีนัั�นั เปนัแต�การที�จ้ะห้ามไม�ให้เปนัต�อไปข้างนั�า
             แต�การที�เปนัมาแล้ว ราษีฎรไม�ไดั่้อันัใดั่เปนัการทดั่แทนัที�ไดั่้คีวามลำาบัากเพราะต้องข�มเหงนัอก
             ท้องตราเพราะฉะนัั�นัให้เอาทุนัทรัพย์ตั�งปรับัเปนัทวีคี่ณ ให้แก�ราษีฎรที�มีตั�วฎีกาทุกราย...” (ณัฐวุฒิ

             สุทธิสงคัราม, ๒๕๑๖ : ๖๕)

                     ในการเก็บภาษั่จากราษัฎรอันเป็นการรวบรวมพระราชทรัพย์์นั�น ปรากฏิหลัักฐานจำานวนมาก
             ท่�แสดงถึึงพระมหากรุณาธิคัุณท่�ทรงห่วงใย์ราษัฎร เช่น ประกาศเลัิกการเก็บภาษั่ภาย์ในเมื�อ พ.ศ. ๒๔๔๑
             เนื�องจากม่การตั�งด่านภาษั่ทางนำ�าแลัะทางบกคัอย์ดักเก็บภาษั่จากอาหารอันจำาเป็นต้องใช้บริโภคั

             เพื�อการเลั่�ย์งช่พ รวมทั�งสิ�งของใช้เบ็ดเตลั็ดท่�ประชาชนต้องใช้สอย์ในช่วิตประจำาวันเมื�อ “ล่กคี้าวานัิชิ”

             ซึ่ึ�งปัจจุบันหมาย์ถึึงพ่อคั้านำาสิ�งของผู้่านด่านใด เจ้าภาษั่จะเร่ย์กเก็บภาษั่เป็นทอด ๆ ไปจนถึึงท่�จำาหน่าย์
             ทำาให้ราษัฎรได้รับคัวามเดือดร้อน จึงโปรดเกลั้าฯ ให้ย์กเลัิกการเก็บภาษั่ภาย์ในเส่ย์ คัวามว่า


                     ...มีพระราชิหฤทัยประสงคี์เพื�อให้อาณาประชิาราษีฎรข้าขอบัขัณธสีมาไดั่้รับั
                     คีวามผิาสุกปราศจ้ากคีวามลำาบัากรบักวนัอันัมีเปนัประเพณีมาแล้วแต�ก�อนัให้
                     สิ�นัไป แม้แต�ส�วนัพระราชิทรัพย์จ้ะลดั่นั้อยถอยลงประการใดั่ อาไศรยคีวามมั�นั

                     ในัพระมหากรุณาธิคีุณแก�ราษีฎร เพื�อไดั่้ตั�งนั�าหาเลี�ยงชิีพให้สวัสดั่ิภาพยิ�งข่�นักว�า

                     แต�ก�อนั แลเปนัที�ตั�งแห�งทรัพย์สมบััติของตนั แลเปนัคีวามศุขคีวามเจ้ริญแก�
                     บั้านัเมืองสืบัไป จ้่งทรงพระกรุณาโปรดั่เกล้าฯ ให้เลิกการเก็บัภาษีีภายในั ซึ่่�ง
                     ตั�งดั่�านัตรวจ้อย่�ตามลำานัำ�า... [เสถึ่ย์ร ลัาย์ลัักษัณ์ แลัะคันอื�น (ผู้้้รวบรวม), ๒๔๗๘ :

                     ๓๗๕-๓๗๘]

                     ประพฤติธรรมประการท่� ๔ คัือ “รักษีาพระนัคีรราชิเสมาให้ศุขเกษีมโดั่ยยุติธรรม”

             พระบาทสมเด็จพระจุลัจอมเกลั้าเจ้าอย์้่หัวทรงให้คัวามสำาคััญในพระราชานุกิจด้านพระราชทาน

             คัวามเป็นธรรมแก่ราษัฎรในเรื�องการรับฎ่กาของราษัฎร ทรงวางระเบ่ย์บกฎหมาย์เก่�ย์วกับการรับฎ่กา
             ของราษัฎรเพิ�มเติมอ่กหลัาย์ฉบับ เช่น โปรดเกลั้าฯ ให้ออกประกาศลังวันท่� ๑๐ ม่นาคัม พ.ศ. ๒๔๑๗
             ว่าด้วย์ผู้้้จะถึวาย์ฎ่กาว่า ถึ้าโจทก์จำาเลัย์จะร้องกลั่าวโทษัตระลัาการ เสม่ย์น ผู้้้คัุม ให้ทำาเรื�องราวร้องต่อ

             อธิบด่กรมเส่ย์ก่อน หากอธิบด่ไม่ชำาระตัดสิน จึงให้นำาฎ่กากลั่าวโทษัผู้้้เป็นอธิบด่ขึ�นท้ลัเกลั้าฯ ถึวาย์ได้

             ในเวลัาท่�เสด็จออกท่�หน้าประต้พิมานไชย์ศร่ โดย์จะเสด็จออกในวันขึ�น ๗ แลัะ ๑๔ คัำ�า แลัะวันแรม ๗
   78   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88