Page 104 - 22-0320 ebook
P. 104

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                        ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๕
           96                                                     บทละครในเร่�องอิเหนา ตอนศึึกกะหมัังกุหนิง


                          จะบอกความัไปสามัเว้ย่งช่ัย่    กร้ธ์าทำัพใหญ่่มัามัากมัาย่

                          จะเป็นศึึกกระหนาบหน้าหลัง      เหล้อกำาลังโย่ธ์าทำั�งหลาย่

                          ถู้าเส้ย่ทำ้เพล้�ย่งพลำ�าสิซึ่ำ�าร้าย่   จะอัปย่ศึอดอาย่แก่จรกา
                                                   ฯลฯ
                                   เมั้�อนั�น            สองกษัตริย่์ฟ้ังตรัสพระเช่ษฐา

                          จะเซึ่้าซึ่้�ก็จะขัดพระอัช่ฌา   ต่างก้มัพักตราไมั่พาทำ้
                                                 (  เร่�องอิเหนัา พระราชนัิพนัธ์์รัชกาลท่� ๒, ๒๕๑๔ : ๒๖๖–๒๖๗)

                      ๒.๔  ความัรักฉันชาย์กับหญิิง ความัรักช่นิดน้�มั้อยู่่มัากในตอนศึึกกะหมัังกุหนิง ดังน้�

                            ๒.๔.๑  ความัรักของวิหย่าสะกำาทำ้�มั้ต่อบุษบา วิหย่าสะกำาหลงรักนางบุษบาตั�งแต่
           แรกเห็นในภาพวาดจนถูึงกับสลบลง ลักษณะเช่่นน้�เร้ย่กว่าความัหลงใหลมัากกว่าความัรัก วิหย่าสะกำา

           คิดว่าตนไมั่สามัารถูมั้ช่้วิตอยู่่ต่อไปได้หากไมั่ได้บุษบาเป็นคู่ครอง ดังคำากลอนว่า

                          คล้�ดูเห็นรูปเย่าวเรศึ         ดังแว่นทำองส่องเนตรเส้ย่วกระสัน

                          สุดแสนประดิพัทำธ์์ผูู้กพัน     ป่วนปั�นหฤทำัย่ไปมัา
                          มั้วนกระดาษซึ่่อนใส่ในรัดองค์   ใจจงด่าวดิ�นถูวิลหา

                          สลบลงบนหลังอาช่า               กะหมัันหรารับรองประคองไว้
                                                   ฯลฯ

                          ย่ิ�งนอนกรก่าย่พักตรา          โศึกากำาสรดระทำดองค์
                          แต่เว้ย่นคล้�กระดาษวาดรูปนาง   ดูพลางพินิจพิศึวง

                          ทำำาไฉนจะได้นางโฉมัย่ง         เหมั้อนดังใจจงจำานงคิด
                          แมั้นรู้ว่าอยู่่บุร้ใด         จะตามัไปภิรมัย่์สมัสนิทำ

                          ไมั่อาลัย่ไย่ด้แก่ช่้วิต       น้�สุดรู้สุดฤทำธ์ิ�สุดอารมัณ์
                          เอารูปแนบอุระประทำับไว้        อกเอ�ย่คิดไฉนจะได้สมั

                          แสนถูวิลวิตกอกตรมั             รำ�าไรไมั่บรรทำมัแต่โศึก้
                                                   ฯลฯ

                          ผู้ิดช่อบก็จะมั้วย่ด้วย่ความัรัก   มัิให้ใครประจักษ์เหตุผู้ล
                          ตรัสพลางทำางอาวรณ์ร้อนรน       ฟู้มัฟ้าย่อสุช่ลรำ�าไร
                                                 (  เร่�องอิเหนัา พระราชนัิพนัธ์์รัชกาลท่� ๒, ๒๕๑๔ : ๒๕๑–๒๕๓)
   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108   109