Page 108 - 22-0320 ebook
P. 108

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                        ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๕
           100                                                    บทละครในเร่�องอิเหนา ตอนศึึกกะหมัังกุหนิง


                          จึงว่าเจ้าจงไปวันทำา           จะละอาย่เช่ษฐาไปว่าไร

                          หาบุญ่ไมั่มัิได้เล้�ย่งกันแล้ว   ลูกแก้วอย่่าพรั�นหวั�นไหว

                          แต่จะให้รู้จักกันไว้           ด้วย่ได้มัาร่วมัเร้ย่งวงศึ์
                                                      (  เร่�องอิเหนัา พระราชนัิพนัธ์์รัชกาลท่� ๒, ๒๕๑๔ : ๓๕๙)

                      ๓.๖  เมั้�ออิเหนาหันมัารับไหว้บุษบาก็ได้เห็นนาง และตกตะลึงในความังามัของนางจน

           คุมัสติไมั่อยู่่ ถูึงกับขับช่มัโฉมับุษบาต่อหน้าทำ้�นั�ง ดังน้�
                                เจ้าเอย่เจ้าดวงย่ิหวา    ดั�งหย่าดฟ้้ามัาแต่กระย่าหงัน

                          ได้เห็นโฉมัฉาย่เส้ย่ดาย่ครัน   ฉุกใจไมั่ทำันคิดเอย่
           และ

                                เจ้าดวงย่ิหวาพ้�         เจ้าจะจรล้ไปไหน
                          พ้�จะอุ้มัไปส่งนะดวงใจ         ภูวไนย่ก็เคล้�อนองค์เอย่
                                                       (  เร่�องอิเหนัา พระราชนัิพนัธ์์รัชกาลท่� ๒, ๒๕๑๔ : ๓๖๑


                      เมั้�อออกจากทำ้�เฝ่้า อิเหนาก็ตรมัตรอมัด้วย่ความัทำุกข์ กินไมั่ได้ นอนไมั่หลับ ได้แต่ครำ�าครวญ่
           ด้วย่ความัเส้ย่ดาย่บุษบาทำ้�ตนเองปล่อย่ให้หลุดลอย่ไป และนับแต่นั�น อิเหนาก็ล้มัช่าย่าทำั�งสามัเส้ย่สนิทำ

           ดังกลอนว่า
                          จะคิดไฉนด้นะอกเอ�ย่            จะได้เช่ย่ช่มัช่ิดพิสมััย่

                          พระเร่งร้อนร่านทำะย่านใจ       ดังเพลิงกาฬผู้ลาญ่ไหมั้ทำั�งกาย่า
                          ฉุกใจได้คิดสิการแล้ว           ดังดวงแก้วตกต้องแผู้่นผู้า

                          ร้าวระย่ำาช่ำ�าจิตเจ็บอุรา     ประหนึ�งว่าจะวาย่ช่้ว้
                          แน่นอนถูอนฤทำัย่ใหลหลง         ถูึงองค์บุษบาย่าหย่้

                          ล้มัสามัสุดานาร้               ภูมั้สร้อย่เศึร้าโศึกาลัย่
                                                      (  เร่�องอิเหนัา พระราชนัิพนัธ์์รัชกาลท่� ๒, ๒๕๑๔ : ๓๖๔)

                      ความัทำุกข์โทำมันัสของอิเหนาน้�เองเป็นสิ�งทำ้�ปะตาระกาหลาประสงค์จะให้เกิดขึ�นตามั

           แผู้นการทำ้�กำาหนดไว้ตั�งแต่ต้นว่า “จำาจะก่อเหตุเภทำภัย่   ให้มัันได้โทำมันัสสหัสสา”
                    ๔. ความัสำาคัญิขิองเน่�อหาตอนศึึกกะหมัังกุหนิง แมั้เน้�อหาตอนศึึกกะหมัังกุหนิงจะมั้ฉาก

           การทำำาสงครามัอยู่่ แต่ความัสำาคัญ่หาได้อยู่่ทำ้�ฝ่ีมั้อของการทำำาสงครามัของอิเหนาไมั่ เพราะก่อนหน้าน้�
           อิเหนาก็แสดงฝ่ีมั้อการรบเมั้�อทำำาสงครามักับระตูบุศึสิหนามัาแล้ว ความัสำาคัญ่ของศึึกสงครามัครั�งน้�อยู่่ทำ้�
   103   104   105   106   107   108   109   110   111   112   113