Page 48 - 46-1
        P. 48
     วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                        ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๑  มกราคม-เมษายน ๒๕๖๔
           40                                              การพิิจารณาความชอบและการแต่่งต่้�งขุุนนางไทยในอดีีต่
                    เอาเป็นัสมเด็จพระมหัาธรรมราชิาธิราชิเจ้า ใหั้รับัพระราชิบััณฑิ่ร คีรองเมือง
                    พิษณุโลก จ้งตรัสเรียกสมเด็จพระเจ้าล่กเธอพระสวัสดิราชิธิดา ถวายพระนัาม
                    ชิื�อ พระวิสุทธิกษัตรีย์ เป็นัตำาแหันั่งพระอัคีรมเหัษีเมืองพิษณุโลก เคีรื�องราชิา
                    บัริโภคี ใหั้ตั�งตำาแหันั่งศักดิฝ้่ายทหัารพลเรือนั เรือชิัยพื�นัดำาพื�นัแดงคี่่หันั้�ง
                    และเคีรื�องราชิกกุธภัณฑิ์ ใหั้สมเด็จพระมหัาธรรมราชิาธิราชิเจ้าทรงข้�นัไป เอา
                    ขุนัอินัทรเทพเป็นัเจ้าพระยาศรีธรรมโศกราชิ พระราชิทานัล่กพระสนัมองคี์หันั้�ง
                    เจียดทองคี่่หันั้�ง พานัทองคี่่หันั้�ง เต้านัำ�าทอง กระบัี�กั�นัหัยั�นั เสลี�ยงงา เสลี�ยง
                    กลีบับััว เคีรื�องส่ง เอาหัลวงศรียศเป็นัเจ้าพระยามหัาเสนัาบัดี เอาหัมื�นัราชิเสนั่หัา
                    เป็นัเจ้าพระยามหัาเทพ พระราชิทานัล่กพระสนัม และเคีรื�องส่ง เคีรื�องทอง
                    เสลี�ยงงา เสลี�ยงกลีบับััว เจ้าพระยามหัาเสนัาบัดี เจ้าพระยามหัาเทพ เหัมือนักันักับั
                    เจ้าพระยาศรีธรรมโศกราชิ หม่�นร�ชเสำน่ห�นอกร�ชก�ร ท่�ย่ิงมห�อุปร�ช
                    ตกช้�งต�ย่นั�น ปูนบำ�เหน็จ้ให้เป็นเจ้้�พระย่�ภัักด่นุชิต เจียดทองซื่้ายขวา
                    กระบัี�บัั�งทอง เต้านัำ�าทอง พระราชิทานัล่กพระสนัมเป็นัภรรยา ฝ้่ายพระยาพิชิัย
                    พระสวรรคีโลกนัั�นั  พระราชิทานับัำาเหันั็จ  โปรดใหั้เป็นัเจ้าพระยาพิชิัย
                    เจ้าพระยาสวรรคีโลก พระราชิทานัเจียดทองซื่้ายขวา กระบัี�บัั�งทอง เต้านัำ�าทอง
                    พระหัลวงขุนัหัมื�นันัอกนัั�นัพระราชิทานับัำาเหันั็จคีวามชิอบั โดยนัุกรมลำาดับั แล้ว
                    สมเด็จพระเจ้าอย่่หััวทรงพระราชิดำารัสสาบัาลไว้ ว่ากษัตริย์พระองคี์ใดคีรอง
                    พิภพภายหันั้า อย่าใหั้แก่ญาติพี�นั้องพวกพงศ์สมเด็จพระมหัาธรรมราชิาธิราชิเจ้า
                    เจ้าพระยาศรีธรรมโศกราชิ เจ้าพระยามหัาเสนัา เจ้าพระยามหัาเทพ ใหั้โลหัิตตก
                    ลงในัแผู้่นัดินั ถ้ากษัตริย์พระองคี์ใดมิได้กระทำาตามเราสาบัาลไว้ อย่าใหั้กษัตริย์
                    พระองคี์นัั�นัคีงอย่่ในัเศวตฉัตร... (ป็ระชุมพิงศึาวดีาร ภาคที� ๖๔ พิงศึาวดีาร
                    กรุงศึรีอยุธยา ฉับ้บพิ้นจ้นทนุมาศึ (เจิม), ๒๔๗๙ : ๓๐)
                    ขุ้อความที�น่าวิเคราะห์คือ “พระมหัาราชิคีร่ทั�งสี� เชิิญพระธรรมนั่ญหัอหัลวงมาปร้กษา
           คีวามชิอบั” พิระมหาราชคร่เป็็นต่ำาแหน่งล่กขุุน ณ ศึาลหลวง ซึ่ึ�งเป็็นคณะขุ้าราชการช้�นส่งฝ่่าย
           ตุ่ลาการ ทำาหน้าที�พิิพิากษาคดีีอย่างศึาลยุต่ิธรรมในป็ัจจุบ้น ต่ามพิระอ้ยการต่ำาแหน่งนาพิลเรือน
           มีระดี้บส่ง ๔ ต่ำาแหน่ง คือ “พระมหัาราชิคีร่พระคีร่มหัิธรธรรมราชิสุภาวดีศรีวิสุทธิคีุณวิบั่ลธรรม
           วิสุทธิพรมจาริยาธิบัดีศรีพุทธาจารย นัา ๑๐๐๐๐ พระราชิคีร่ พระคีร่พิเชิดษรราชิธิบัดีศรีษรคีม
     	
