Page 245 - 46-1

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๔
ศาสตราจารย์์ ดร.บุุษบุา กนกศิลปธรรม 237

ภาษาศาสติร์ (B-P-M-R-D) การผังเม้อง (B-P-M-R-D)
onto a model of metadiscourse. The study examines into account three dimensions of group delineation,
‘metadiscursive noun + post-nominal clause’ namely demographic characteristics, social economic
patterns, one of the most frequent structures status and social spatial structure. We employ the
containing such nouns, in a corpus of 120 research spatial clustering method to assess the similarities
articles across six disciplines. Developing a and differences of the association between the
rhetorically based classification and exploring the spatial patterns of accessibility to urban parks
interactive and interactional use of metadiscursive among different social groups. (R) Interestingly,
nouns, (R) we show that they are another key we found that vulnerable groups are favoured
element of metadiscourse, offering writers a way over more affluent citizens. Local municipal
of organizing discourse into a cohesive flow of endeavours have ensured that the access to
information and of constructing a stance towards it. Shanghai's parks remains socially equitable. (D)
(D) These interactions are further shown to realize Additionally, we attributed it to the path dependence
the epistemological assumptions and rhetorical of China's socialism legacy before the market-
practices of particular disciplines. oriented reforms.
ที�มา : https://doi.org/10.1093/applin/amw023 ที�มา : https://www.scopus.com/record/display.uri?eid
=2-s2.0 -84988025883&origin=inward&txGid=f305f8a0
fad8a235a368c 01179116e4
ภาพที� ๓ บทคัดย่อป็ระเภทวิช่าวรรณศึิลป็์และสำถาป็ัติยศึิลป็์ (สำำานักศึิลป็กรรม)

จัากการวิเคราะห์ศึ่กษาบทคัดย่อ ๖ เร่�องติามแนวสำัมพิันธสำารวิเคราะห์ดังแสำดงข้างติ้น
สำามารถกล่าวได้ว่าบทคัดย่อจัาก ๖ สำาขาวิช่า/ป็ระเภทวิช่าม่การร้อยเร่ยงข้อม้ลติามโครงสำร้าง
B-P-M-R-D หร่อภ้มิหลัง จัุดมุ่งหมาย วิธ่วิจััย ผู้ลวิจััย และอภิป็รายผู้ล สำะท้อนคัวามเป็นเอกภาพ

ของบทคััดย่่อ อน่�ง การกล่าวสำรุป็เช่่นน่�ด้ไม่สำอดรับกับป็รัช่ญาการเข่ยนท่�ควรเป็ิดโอกาสำให้ผู้้้เข่ยนได้
สำามารถแสำดงออกถ่งความสำร้างสำรรค์ในระดับหน่�ง จัะเห็นว่าถ่งแม้ว่าบทคัดย่อของบทความวิจััยม่

จัุดมุ่งหมายเพิ่�อรายงานความค่บหน้าให้ป็ระช่าคมวิจััยได้รับทราบ แติ่งานวิจััยแติ่ละเร่�องย่อมม่เอกลักษณ์
เป็็นของติัวเอง ไม่ว่าจัะเป็็นด้านวัติถุป็ระสำงค์ กระบวนการวิจััย หร่อแม้แติ่บริบทของการวิจััย ป็ัจัจััย

เหล่าน่�ล้วนสำ่งผู้ลให้เน่�อท่�ท่�จัำากัดของบทคัดย่อติ้องได้รับการจััดสำรรอย่างเหมาะสำมเพิ่�อป็ระโยช่น์สำ้งสำุด
ในการเผู้ยแพิร่งานวิจััยนั�น ๆ ดังนั�นถ่งแม้การเข่ยนบทคัดย่อม่โครงสำร้างกำากับเพิ่�อเป็็นแนวทางให้ป็ฏิบัติิ
แติ่บทคัดย่อก็เป็็นช่่องทางให้ผู้้้วิจััยสำามารถจััดการความคิดท่�หลากหลายได้อย่างเป็็นระบบภายใติ้

โครงสำร้างพิ่�นฐานนั�นได้
เพิ่�อแสำดงให้เห็นจัริงถ่งทัศึนะด้านคัวามหลากหลาย่ของบทคััดย่่อ ติ่อไป็น่�เป็็นติัวอย่าง

บทคัดย่อของบทความวิจััยในสำาขาวิช่า/ป็ระเภทวิช่าติ่าง ๆ ในสำำานักศึิลป็กรรม สำำานักธรรมศึาสำติร์