Page 236 - 45 2
P. 236
วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๕ ฉบัับัที่่� ๒ พฤษภาคม-สิิงหาคม ๒๕๖๓
226 ศาสตร์์การ์เร์ียบเร์ียงเพลงไทยสำาหร์ับเคร์่�องดนตร์ีสากล
นอกจากการวางคอร์ด้อย�างเหัมาะสมแล้ว เคเด้นซั์ (cadence) หัร่อจุด้พักป็ระโยคเพลง
ก็เป็็นกลไกของด้นตรีตะวันตกที�นำามาป็ระยุกต์ใช้กับเพลงไทยได้้เช�นกัน โด้ยใช้ในตำาแหัน�งท้ายป็ระโยค
เพลงที�ทางด้นตรีไทยเรียกว�า “ล่กเท�า” และในตำาแหัน�งที�ต้องการแบ�งป็ระโยคเพลงใหั้ชัด้เจนข่�น
เคเด้นซั์มีใหั้เล่อกใช้หัลายป็ระเภท แต�ที�ใช้ได้้กับเพลงไทยอย�างแนบเนียนค่อ จุด้พักแท้ (authentic
cadence) และในบางกรณ์ีอาจพิจารณ์าใช้จุด้พักขัด้ (deceptive cadence) ซั่�งทำาใหั้ได้้เสียงที�เพลง
ยังจบไม�ได้้และเป็็นเสียงน�าสนใจที�จะต้องติด้ตามฟัังต�อในป็ระโยคถึัด้ไป็ เสียงป็ระสานแบบแผู้น
ด้ังกล�าวอาจใช้ร�วมกับระบบอิงโมด้ (modality) ซั่�งมีที�มาจากเสียงด้นตรียุคก�อนระบบอิงกุญแจเสียง
สามารถึนำามาแทรกในบางช�วง ซั่�งจะทำาใหั้ได้้สุ้มเสียงโบราณ์น�าฟัังไม�น้อย รวมทั�งจุด้พักในระบบ
อิงโมด้ด้้วย
ผู้ลงานเรียบเรียงสำาหัรับเป็ียโนของผู้่้นิพนธ์สามารถึนำาไป็บรรเลงร�วมกับวงเคร่�องสายไทย
ได้้เป็็นอย�างด้ี ทั�งนี�ได้้ทด้ลองใช้ระด้ับเสียง C ในเล�ม ๑ ใช้ระด้ับเสียง B-แฟัล็ตซั่�งตำ�าลง ๑ เสียงใน
เล�ม ๒ ต�อมาใช้ระด้ับเสียง A ซั่�งตำ�าลงอีกคร่�งเสียงในเล�ม ๓ และเล�ม ๔ สำาหัรับเล�มต�อจากนี�ไป็ก็จะ
รักษ์าระด้ับเสียง A เพราะฟัังร่�นหั่นุ�มนวลมากที�สุด้ ในการบันท่กเสียงผู้ลงานชุด้ที� ๔ และการแสด้ง
คอนเสิร์ตชุด้สด้ับพิณ์เพลงสยาม ได้้เพิ�มเคร่�องด้นตรีอีก ๑ ชิ�นค่อ ซัอสามสาย นอกเหัน่อจากเคร่�อง
ด้นตรีมาตรฐานของวงเคร่�องสายผู้สมเป็ียโน อันได้้แก� ซัอด้้วง ซัออ่้ ขลุ�ย โทน-รำามะนา ฉัิ�ง และเป็ียโน
เน่�องจากซัอสามสายเป็็นเคร่�องม่อเอกของผู้่้นิพนธ์ด้้วย
อย�างไรก็ตาม ก�อนที�ผู้่้นิพนธ์จะเรียบเรียงเพลงไทยในแนวทางของตนเอง ได้้ศั่กษ์า
บทเรียบเรียงของคร่ ๒ ท�าน ค่อ คร่สุมิตรา สุจริตกุล (พ.ศั. ๒๔๕๐-๒๕๒๙) และพันเอก ช่ชาติ พิทักษ์ากร
(พ.ศั. ๒๔๗๗-ป็ัจจุบัน) และจัด้การตีพิมพ์เผู้ยแพร�โน้ตเพลง วิรรณกรรมเปียโนัแห่งกรุงสำยาม
ออกมาเป็็นเล�มแรกเม่�อ พ.ศั. ๒๕๕๕ โด้ยที�ผู้่้นิพนธ์เป็็นบรรณ์าธิการ ป็รับแก้โน้ตตามแนวทางของ
ตนเอง บันท่กโน้ตโด้ย พิมพ์ชนก สุวรรณ์ธาด้า โน้ตเพลงเล�มนี�เป็็นแหัล�งอ้างอิงสำาคัญในผู้ลงาน
เรียบเรียงเพลงไทยชุด้ต�อมา
