Page 139 - The Journal of the Royal Society of Thailand
P. 139
วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๙ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษาย์น ๒๕๖๗
ศาสตราจารย์์ ดร.ครองชััย์ หััตถา 129
สั่วนหุน่�งเป็นชาวสัยามด้ั�งเด้ิมที�เขึ้้านับถือศาสันาอิสัลาม แติ่สั่วนใหุญ่่พบว่าเป็นคนไทยที�อพยพไปจีากจีังหุวัด้สัติ้ล
และจีังหุวัด้ใกล้เคียง เช่น ชาวไทยมุสัลิมจีากอำเภูอละง้ และทุ่งหุว้า ซี่�งกลุ่มนี�ประกอบอาชีพประมงเป็นหุลัก
สั่วนชาวสัยามด้ั�งเด้ิมย่ด้อาชีพทำนาปล้กขึ้้าวและการเกษติรอื�น ๆ ชุมชนชาวสัยามในลังกาวีอย้่ที�เขึ้ติกัวหุ�
ทางติะวันติกเฉีียงใติ้ขึ้องเกาะ บริเวณอ่าวติะโละเอวา อ่าวปันไติปาซีีร�ฮัิติัม และแหุลมติันหุยงร้ ชาวสัยาม
กลุ่มนี�พ้ด้ภูาษาไทยถิ�นใติ้ในชีวิติประจีำวัน นอกจีากนั�นยังพบว่ามีคนไทยที�เพิ�งอพยพเขึ้้าไปในระยะหุลังอีก
สั่วนหุน่�งจีากจีังหุวัด้แถบอันด้ามัน ได้้แก่ กลุ่มผู้้้ที�เขึ้้ามาประกอบอาชีพร้านอาหุาร ร้านเสัริมสัวย และสัถานบริการ
ติ่าง ๆ
กูารธิำรงอัตลักูษัณ์์ทางว์ัฒนธิรรมิของชัาว์สย์ามิในมิาเลเซีีย์
ชีวิติประจีำวันขึ้องชาวสัยามในมาเลเซีียสั่วนมากยังประกอบอาชีพเกษติรกรรมและพ้ด้ภูาษาไทยถิ�นใติ้
สัำเนียงติากใบและสัำเนียงไทรบุรี ชาวสัยามเรียนหุนังสัือไทยจีากวัด้ สั่วนใหุญ่่มีพระภูิกษุหุรืออาสัาสัมัคร
คนไทยจีากประเทศไทยเป็นผู้้้สัอนพอใหุ้อ่านและเขึ้ียนภูาษาไทยได้้ แติ่เนื�องจีากภูาษาไทยไม่ได้้ใช้ในการเรียน
ติ่อชั�นสั้งในโรงเรียนรัฐบาล ทำใหุ้ไม่มีการเรียนการสัอนภูาษาไทยในสัถานศ่กษา รัฐบาลมาเลเซีียก็ไม่มีนโยบาย
ใหุ้เปิด้หุลักสั้ติรเพื�อจีัด้การเรียนการสัอนเป็นภูาษาไทย ด้้านวิถีวัฒนธุ์รรมชาวสัยามนับถือพระพุทธุ์ศาสันานิกาย
เถรวาทแบบเด้ียวกับในภูาคใติ้ขึ้องไทย แติ่ก็นับถือความเชื�ออื�น ๆ ด้้วย เช่น วัด้ไทยบางแหุ่งมีเทพเจี้าจีีนประทับ
อย้่ด้้วย นอกจีากนั�นชาวสัยามยังมีความเชื�อและถือคติิไม่ลบหุล้่ในสัิ�งเร้นลับหุรือสัิ�งเหุนือธุ์รรมชาติิ รวมทั�งเชื�อใน
อำนาจีไสัยศาสัติร�ติ่าง ๆ ผู้สัมผู้สัานกับความเชื�อทางพระพุทธุ์ศาสันาและศาสันาพราหุมณ�-ฮัินด้้ ชาวสัยาม
มีความเชื�อเรื�องคาถาอาคมและเวทมนติร� มีความเคร่งครัด้ในพิธุ์ีการและพิธุ์ีกรรมติ่าง ๆ เช่น พิธุ์ีรับ-สั่งเทวด้า
(เทียมด้า) พิธุ์ีกรรมในงานศพ พิธุ์ีกรรมสั่งวิญ่ญ่าณโด้ยใช้ด้นติรีกาหุลอ พิธุ์ีกรรมโนราโรงคร้ รวมถ่งประเพณี
ทางศาสันาและวันสัำคัญ่ติ่าง ๆ นอกจีากนั�น ยังพบว่าชาวสัยามมีความศรัทธุ์าในองค�พระบรมธุ์าติุนครศรีธุ์รรมราช
มาก ในแติ่ละปีจีะนำบุติรหุลานมาบวชกันหุลายสัิบร้ป และมีญ่าติิพี�น้องจีำนวนมากมาร่วมงาน
ในด้้านการสัืบสัานความเป็นไทย ชาวสัยามมีความพยายามในการอนุรักษ�และสัืบสัานทางสัังคม
เพื�อคงไว้ซี่�งภูาษาและวัฒนธุ์รรมไทย มีการจีัด้การเรียนการสัอนภูาษาไทย สัอนใหุ้รักชาติิไทย สัอนใหุ้ศรัทธุ์า
ในพระพุทธุ์ศาสันา เทิด้ท้นพระมหุากษัติริย�ไทย โด้ยเฉีพาะอย่างยิ�งพระบาทสัมเด้็จีพระจีุลจีอมเกล้าเจี้าอย้่หุัว
ที�ชาวมาเลเซีียเรียกพระองค�ว่า King Rama V และพระบาทสัมเด้็จีพระบรมชนกาธุ์ิเบศร มหุาภู้มิพลอดุ้ลยเด้ช
มหุาราช บรมนาถบพิติร รัชกาลที� ๙ มีการชักธุ์งชาติิไทยควบค้่กับธุ์งชาติิมาเลเซีียในวันสัำคัญ่ขึ้องไทย มีการจีัด้
แสัด้งพระบรมร้ปพระมหุากษัติริย�ไทยในวันสัำคัญ่ เช่น วันปิยมหุาราช วันเฉีลิมพระชนมพรรษา ๕ ธุ์ันวาคม
ในด้้านการใช้ภูาษาไทยถิ�นใติ้สัำเนียงติากใบ หุรือภูาษาเจี๊ะเหุ ซี่�งเป็นภูาษาไทยถิ�นใติ้กลุ่มหุน่�งที�ใช้กัน
ในแถบอำเภูอปานาเระ อำเภูอสัายบุรีขึ้องจีังหุวัด้ปัติติานีลงไปจีนถ่งอำเภูอติากใบจีังหุวัด้นราธุ์ิวาสั
รวมถ่งในเขึ้ติอำเภูออื�น ๆ ขึ้องจีังหุวัด้นราธุ์ิวาสั พบว่าภูาษาเจี๊ะเหุเป็นภูาษาไทยถิ�นใติ้ใช้พ้ด้กันในกลุ่มชาวสัยาม
ในรัฐกลันติันขึ้องมาเลเซีียด้้วย ภูาษาเจี๊ะเหุเป็นภูาษาไทยถิ�นใติ้ที�มีเอกลักษณ�พิเศษ มีการใช้คำที�แติกติ่าง
จีากภูาษาไทยถิ�นใติ้ทั�วไปค่อนขึ้้างมาก เป็นสัำเนียงพ้ด้ภูาษาไทยถิ�นใติ้ผู้สัมกับภูาษาไทยถิ�นเหุนือ เช่น
เมื�อชาวติากใบถามว่ามาทำไม หุรือมาธุ์ุระอะไร เขึ้าจีะพ้ด้ว่า “มาเยียใด้๋” หุากเป็นคนใกล้ชิด้สันิทกันมาก
ปลายประโยคทอด้เสัียงลากยาวว่า “มาเยียด้๋าย”
