Page 19 - 46-2
P. 19
วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๒ พฤษภาคม–สิิงหาคม ๒๕๖๔
รองศาสตราจารย์์ ดร.วนิิดา ขำำาเขำีย์ว 11
เกิดเป็็นความหมกมุ่นที่ั�งในด�านความคิด ความร์้�สึก จึงขาดการ์ใคร์่คร์วญ พีินิจพีิจาร์ณ์าติ่อความมีอย้่
ของติน โดยที่ี�ความติกติำ�านั�นเกิดขึ�นด�วยสาเหติุดังนี�
๑) มีสิ�งล�อใจ ซึ�งเชิญชวนให�ดาซายน์หมกมุ่นอย้่กับโลก และยอมจำานนติ่อมัน
๒) มีความพึงพอใจ ค่อความพีึงพีอใจติ่อโลกที่ี�ตินสร์�างขึ�นมาแล�วเกิดความคุ�นเคยและ
ความเคยชิน
๓) มีความแป็ลกแย์ก ค่อการ์ติัดตินเองออกจากติัวตินที่ี�แที่�จร์ิง จึงเป็็นการ์แป็ลกแยก
จากหน�าที่ี�การ์เป็็นติัวของติัวเอง (Collins & Selina, 2012 : 71)
ดังได�กล่าวมานี� จะเห็นได�ว่าลักษณ์ะพี่�นฐานที่ั�ง ๓ ป็ร์ะการ์ซึ�งมี ๑. สภาวะเป็็นจร์ิงของโลก
๒. การ์มีอย้่หร์่อการ์ดำาร์งอย้่ และ ๓. การ์ส้ญเสียหร์่อความติกติำ�า ที่ั�งหมดนี�เป็็นลักษณ์ะ ๓ ป็ร์ะการ์
ที่ี�ป็ร์ะสานหลอมร์วมเป็็นหนึ�งเดียวที่ี�ป็ร์ากฏในดาซายน์ ที่ำาให�ดาซายน์มีลักษณ์ะพี่�นฐานที่ี�เร์ียกว่า
ความกังวล ห่วงใย และความเอาใจใส่ (care) ไฮเดกเกอร์์ใช�ที่ั�ง ๒ ความหมายนี�ในร์้ป็ของคำาในภาษา
เยอร์มันว่า ซอร์์เกอ (Sorge) (Inwood, 2019 : 58) ซึ�งค่อสภาพีที่ี�แที่�จร์ิงหร์่อภาวะอันแที่�จร์ิงของ
ดาซายน์ (Inwood, 2019 : 13) เพีร์าะเป็็นสัติในโลกที่ี�ติ�องเกี�ยวข�องกับสิ�งอ่�น ๆ แติ่กร์ะนั�นซอร์์เกอ
ก็ที่ำาให�ดาซายน์มุ่งไป็ข�างหน�าด�วยตินเองและพีร์�อมที่ี�จะอย้่ในโลก
ความมีอย์่�อย์�างแท้้จริิงเป็็นอย์�างไริ
จากผู้ลงานที่ี�ช่�อ สัติและเวลา ไฮเดกเกอร์์ได�วิเคร์าะห์ให�เห็นถึงภาวะของความมีอย้่และ
ลักษณ์ะชั�วคร์าวของดาซายน์ โดยใช�วิธิีป็ร์ากฏการ์ณ์์ติร์วจสอบโคร์งสร์�างพี่�นฐานของความมีอย้่ ที่ำาให�
เห็นถึงความสัมพีันธิ์ของดาซายน์กับเวลา โดยที่ี�ดาซายน์นี�เป็็นสัติที่ี�อย้่ในเวลา และการ์มีอย้่ของดาซายน์
ก็เป็็นไป็บนเส�นขอบฟ้้าของเวลา ซึ�งดาซายน์จะเข�าใจในความมีอย้่ของตินได�ก็ติ�องผู้่านช่วงเวลาที่ำาให�
มีส่วนร์่วมกับช่วงเวลาที่ี�หลากหลาย ไม่ว่าสุขหร์่อทีุ่กข์หร์่ออาร์มณ์์ใดก็ติาม ในที่ี�สุดแล�วก็ติ�องพีบกับ
ความวิติกกังวลซึ�งเป็็นภาวะที่ี�ไม่สามาร์ถร์ะบุหร์่อชี�ชัดไป็ได�ว่าค่ออะไร์ เพีร์าะไม่ได�มีอย้่ในที่ี�ใดที่ี�หนึ�ง
แติ่การ์ที่ี�เกิดความวิติกกังวลเป็็นเพีร์าะการ์มีอย้่ในโลกของดาซายน์ ซึ�งเป็็นสัติในโลกที่ี�ติ�องไป็เกี�ยวข�อง
กับสิ�งอ่�น นั�นก็ค่อความวิติกกังวลของดาซายน์มาจากโลกนี�เอง โดยที่ี�เม่�อความวิติกกังวลนั�นเกิดขึ�นมาแล�ว
ถึงแม�ว่าดาซายน์จะหาที่างสงบใจได� แติ่ก็เป็็นเพีียงชั�วคร์ั�งชั�วคร์าว เพีร์าะความวิติกกังวลนั�นจะหวน
ค่นมาอีก อีกที่ั�งยังที่ำาให�ดาซายน์เกิดความร์้�สึกแป็ลกแยกจากโลกได� ซึ�งติ่างจากภาวะของความกลัว
ที่ี�มีสิ�งซึ�งเร์าสามาร์ถกำาหนดลงไป็ได�ว่าเป็็นอะไร์ที่ี�ที่ำาให�กลัว เช่น ง้ แมงมุม เม่�อเกิดความกลัวแล�ว
และได�ผู้่านพี�นไป็แล�ว ความกลัวนั�นจะหายไป็
2/12/2565 BE 14:43
_22-0789(001-019)1.indd 11 2/12/2565 BE 14:43
_22-0789(001-019)1.indd 11
