Page 94 - 47-2
P. 94
วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๗ ฉบัับัที่่� ๒ พฤษภาคม–สิิงหาคม ๒๕๖๕
84 การคุ้้�มคุ้รองแรงงานหญิิงตามกฎหมาย
หร่อมีีแต่่ผู้ประกันต่นหร่อคู่สำมีรสำของผู้ประกันต่นมีีเหตุ่ผลสำมีควรที�ไมี่สำามีารถึไปรับบริการทางการ
แพทย์จากสำถึานพยาบาลดังกล่าวได้ ก็ให้ไปรับบริการทางการแพทย์จากสำถึานพยาบาลต่ามีวรรคหนึ�ง
ที�อยู่ในเขต่ท้องที�อ่�นได้
ในกรณีที�ผู้ประกันต่นหร่อคู่สำมีรสำของผู้ประกันต่นไปรับบริการทางการ
แพทย์จากสำถึานพยาบาลอ่�นนอกจากที�กำาหนดไว้ในวรรคสำอง ให้ผู้ประกันต่นมีีสำิทธิได้รับเงินทดแทน
ค่าบริการทางการแพทย์ที�ต่้องจ่ายให้แก่สำถึานพยาบาลอ่�นนั�น ต่ามีจำานวนที�สำำานักงานกำาหนด โดยคำานึง
ถึึงสำภาพของการประสำบอันต่รายหร่อเจ็บป่วย การคลอดบุต่ร สำภาพทางเศรษฐกิจของแต่่ละเขต่ท้องที�
และลักษณะของการบริการทางการแพทย์ที�ได้รับ ทั�งนี�จะต่้องไมี่เกินอัต่ราที�คณะกรรมีการการแพทย์
กำาหนดโดยความีเห็นชอบของคณะกรรมีการ
สร้ปั
จะเห็นได้ว่าประเทศไทยได้คำานึงถึึงความีสำำาคัญิของแรงงานหญิิงซึ่ึ�งมีีต่่อครอบครัว สำังคมี
และประเทศชาต่ิมีาอย่างยาวนาน และจะต่้องคงอยู่ต่ลอดไป จึงได้กำาหนดให้ความีคุ้มีครองแก่แรงงาน
หญิิงเอาไว้ให้เท่าเทียมีกับแรงงานชาย ทั�งในยุทธศาสำต่ร์ชาต่ิ ๒๐ ปีและแผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สำังคมีแห่งชาต่ิ รัฐธรรมีนูญิแห่งราชอาณาจักรไทย และในกฎหมีายเฉพาะเกี�ยวกับการทำางานที�กำาหนด
ให้ลูกจ้างหญิิงและชายมีีสำิทธิเท่าเทียมีกัน ไมี่ให้มีีการเล่อกปฏิิบัต่ิ ซึ่ึ�งสำ่วนใหญิ่สำอดคล้องกับอนุสำัญิญิา
ขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ เว้นแต่่บางเร่�องที�ยังไมี่ได้กำาหนดเอาไว้ในกฎหมีาย เช่น การให้
ลูกจ้างหญิิงซึ่ึ�งเลี�ยงดูบุต่รด้วยนมีแมี่ได้มีีสำิทธิหยุดงานชั�วคราวในระหว่างชั�วโมีงทำางานเพ่�อให้นมีบุต่ร
โดยให้ถึ่อว่าการพักงานนั�นเป็นสำ่วนหนึ�งของเวลาทำางาน และต่้องได้รับค่าจ้างด้วย ดังที�กำาหนดไว้ใน
อนุสำัญิญิาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ ควรที�จะได้มีีการรณรงค์ให้นายจ้างได้ต่ระหนักถึึงความี
สำำาคัญิ และจัดให้มีีสำถึานเลี�ยงดูเด็กในต่อนกลางวันเพ่�อให้ลูกจ้างหญิิงได้มีีโอกาสำไปให้นมีบุต่รได้โดยรัฐ
อาจกำาหนดให้สำิทธิพิเศษในด้านภาษีแก่นายจ้างรายนั�น ๆ เพ่�อให้ทารกซึ่ึ�งเป็นทรัพยากรที�มีีค่ายิ�งของชาต่ิ
ได้รับการดูแลเลี�ยงดูให้เต่ิบโต่ขึ�นมีาอย่างสำมีบูรณ์พร้อมีทั�งสำต่ิปัญิญิา ร่างกาย และจิต่ใจ จากการได้บริโภค
นมีแมี่ และยังเป็นการแสำดงว่านายจ้างได้ให้ความีสำำาคัญิแก่แรงงานหญิิง โดยเฉพาะหญิิงที�เป็นแมี่
อย่างแท้จริง แต่่อย่างไรก็ต่ามี การที�จะกำาหนดให้ความีคุ้มีครองแก่แรงงานหญิิงเป็นพิเศษนั�นก็จะต่้อง
ระมีัดระวังไมี่ให้เป็นการบังคับมีากเกินไปเพราะอาจกลายเป็นการกีดกันไมี่ให้แรงงานหญิิงมีีโอกาสำ
เข้าสำู่ต่ลาดแรงงานด้วย เพราะถึึงอย่างไรแรงงานหญิิงก็ยังจำาเป็นที�จะต่้องทำางานเพ่�อหารายได้เลี�ยงดู
ต่นเองและครอบครัว
