Page 95 - 46-1
P. 95
วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๔
นางสาวกนกวลีี ชููชูัยยะ 87
ดั่ังกล�าวนัี�แล้วก็นัับัไดั่้ว�า ไดั่้ปฏิบััติหนั้าที�ต้องปฏิบััตินัั�นัคีรบัถ้วนัแล้ว ฉะนัั�นั
หลักที�จ้ะวินัิจ้ฉัยว�า รัฐบัาลใดั่จ้ะดั่ีหรือไม�นัั�นัย�อมอย่�ที�ผิลของการที�ไดั่้ดั่ำาเนัินัการ
ปกคีรองมา หาไดั่้อย่�ที�ร่ปหรือระบัอบัของการปกคีรองไม� (พระย์าศร่วิศาลัวาจา,
๒๔๙๗ : ๓๐)
พระมหากษััตริย์์ในระบอบประชูาธิปไตย์กับประพฤติธรรม ๔ ประการ
รัชสมัย์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอย์้่หัวอานันทมหิดลั “ย์ุวกษััตริย์์” ของชาวไทย์ เสด็จขึ�นคัรอง
ราชสมบัติตั�งแต่ย์ังทรงพระเย์าว์ แลัะเสด็จสวรรคัตโดย์ท่�ย์ังมิได้ประกอบพระราชพิธ่บรมราชาภิเษักขึ�น
เป็นพระมหากษััตริย์์ตามโบราณราชประเพณ่ แต่ก็ได้ทรงปฏิิบัติพระราชภารกิจหลัาย์ประการท่�แสดง
ให้เห็นถึึงนำ�าพระราชหฤทัย์ท่�ทรงห่วงใย์พสกนิกรของพระองคั์ ทรงสร้างคัวามสมานฉันท์ระหว่างชาวไทย์
กับชาวจ่น แลัะได้เสด็จเย์่�ย์มประชาชนในกรุงเทพมหานคัรแลัะใกลั้เคั่ย์ง แม้จะม่พระราชภารกิจ
ด้านการศึกษัา แต่ก็ได้เสด็จนิวัตพระนคัรถึึง ๒ คัรั�ง เพื�อทรงบำาเพ็ญพระราชกรณ่ย์กิจตามหน้าท่�ของ
พระมหากษััตริย์์ท่�ม่ต่อประชาชนแลัะประเทศชาติ แลัะแม้ว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอย์้่หัวอานันทมหิดลั
จะทรงอย์้่ในราชสมบัติเพ่ย์งระย์ะเวลัาอันสั�น แลัะย์ังมิได้ทรงปฏิิบัติพระราชกรณ่ย์กิจอย์่างเต็มท่�
ด้วย์ทรงม่พระราชภารกิจด้านการศึกษัา แต่ก็ทรงตระหนักถึึงพระราชภาระในการเป็นพระมหากษััตริย์์
ท่�ด่ เช่น ทรงเตร่ย์มพระองคั์ในด้านการศึกษัาเพื�อให้ทรงสามารถึกลัับมาปฏิิบัติพระราชกรณ่ย์กิจเพื�อชาติ
แลัะประชาชน สนพระราชหฤทัย์ท่�จะเสด็จพระราชดำาเนินเย์่�ย์มราษัฎรแลัะทรงไต่ถึามทุกข์สุข คัวาม
เป็นอย์้่ แลัะการทำามาหากินของราษัฎร ด้วย์พระเมตตาท่�ทรงปรารถึนาให้ประชาชนม่คัวามสุขในฐานะ
ท่�ทรงเป็นพระมหากษััตริย์์
รัชสมัย์พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภ้มิพลัอดุลัย์เดชมหาราช บรมนาถึบพิตร
เมื�อเสด็จขึ�นคัรองราชสมบัติแลัะทรงแสดงพระปฐมบรมราชโองการว่า “…เราจ้ะคีรองแผิ�นัดั่ินัโดั่ยธรรม
เพื�อประโยชินั์สุขแห�งมหาชินัชิาวสยาม…” นับแต่นั�นมาก็ได้ทรงปฏิิบัติพระราชกรณ่ย์กิจอย์่างหนัก
มาโดย์ตลัอด ทรงปฏิิบัติพระราชภารกิจในฐานะของพระมหากษััตริย์์ในการปกคัรองตามระบอบ
ประชาธิปไตย์อันม่พระมหากษััตริย์์ทรงเป็นประมุข โดย์ทรงตระหนักถึึงบทบาทแลัะหน้าท่�ของสถึาบัน
กษััตริย์์ว่า หน้าท่�ของพระองคั์ คัือ “…ทำาอะไรก็ตามที�เป็นัประโยชินั์…”
ตลัอดระย์ะเวลัาแห่งการคัรองสิริราชสมบัติ นอกจากจะทรงประกอบพระราชกรณ่ย์กิจ
ตามฐานะแลัะพระราชอำานาจของพระมหากษััตริย์์ตามท่�ม่บทกฎหมาย์กำาหนดไว้อย์่างสมบ้รณ์แลั้ว
ย์ังทรงปฏิิบัติพระราชกรณ่ย์กิจในฐานะมหากษััตริย์์นักพัฒนา ซึ่ึ�งมิได้กำาหนดไว้ให้เป็นหน้าท่�ของ
