Page 97 - 46-1
P. 97

วารสารราชบััณฑิิตยสภา
                                          ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๑  มกราคม-เมษายน ๒๕๖๔
             นางสาวกนกวลีี ชููชูัยยะ                                                         89


             ปัดเป่าทุกข์ร้อนทั�งหลัาย์ได้ นอกจากราษัฎรจะขอพระราชทานคัวามช่วย์เหลัือจากพระองคั์ในเรื�อง

             การถึวาย์ฎ่กาการร้องทุกข์แลั้ว ในด้านการตัดสินคัด่เมื�อคัด่ถึึงท่�สุดในชั�นศาลั ทรงม่พระราชอำานาจ

             ในการพระราชทานอภัย์โทษั
                     พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภ้มิพลัอดุลัย์เดชมหาราช บรมนาถึบพิตร
             จึงทรงเป็นพระมหากษััตริย์์ท่�เปี�ย์มลั้นด้วย์คัุณธรรม คัือ ราชธรรมทุกประการสำาหรับผู้้้ปกคัรอง นอกจาก

             ราชธรรม ๑๐ ประการหรือทศพิธราชธรรมแลั้ว ประพฤติธรรม ๔ ประการซึ่ึ�งเป็นหลัักปฏิิบัติท่�

             พระมหากษััตริย์์แต่โบราณทรงย์ึดถึือแลัะปฏิิบัติอย์่างเคัร่งคัรัด ก็ทรงปฏิิบัติได้อย์่างคัรบถึ้วน
                     ในพระราชพิธ่บรมราชาภิเษักพระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบด่ศร่สินทรมหาวชิรา
             ลังกรณ พระวชิรเกลั้าเจ้าอย์้่หัว ทรงม่พระปฐมบรมราชโองการว่า “เราจะสืบสาน รักษัาแลัะต่อย์อด

             แลัะคัรองแผู้่นดินโดย์ธรรม เพื�อประโย์ชน์สุขแห่งอาณาราษัฎรตลัอดไป”

             บทสรุป

                     การปกคัรองแลัะการบริหารราชการแผู้่นดินของพระมหากษััตริย์์ไทย์ในระบอบสมบ้รณาญา-

             สิทธิราชย์์ ซึ่ึ�งพระมหากษััตริย์์ทรงม่พระราชอำานาจส้งสุดแต่ทรงใช้หลัักธรรมของพระธรรมศาสตร์
             แลัะการประพฤติธรรม ๔ ประการ กำากับการใช้พระราชอำานาจท่�ม่อย์่างเด็ดขาดนั�นให้เป็นไปอย์่าง
             เหมาะสมด้วย์พระองคั์เอง ย์ากท่�จะหาได้ในราชอาณาจักรอื�นใด หลัักประพฤติธรรม ๔ ประการ

             สำาหรับผู้้้ปกคัรองน่�เป็นหลัักการท่�เป็นสากลัจึงเป็นธรรมของผู้้้ปกคัรองท่�ไม่เฉพาะแต่พระมหากษััตริย์์

             เท่านั�น  นอกจากน่�ย์ังม่ลัักษัณะเป็นร้ปธรรมมากกว่าทศพิธราชธรรม  น่าวิเคัราะห์ว่าเมื�อม่การเปลั่�ย์นแปลัง
             การปกคัรอง พ.ศ. ๒๔๗๕ เพื�อให้ม่การปกคัรองในระบอบประชาธิปไตย์อันม่พระมหากษััตริย์์ทรงเป็น
             ประมุขแลัะทรงอย์้่ภาย์ใต้บทบัญญัติแห่งกฎหมาย์ทั�งปวงนั�น รัฐธรรมน้ญแห่งราชอาณาจักรไทย์

             ฉบับแรกก็มุ่งเน้นเพ่ย์งให้ม่การเปลั่�ย์นแปลังระบอบการปกคัรองซึ่ึ�งเป็นการถึ่าย์โอนพระราชอำานาจ

             ของพระมหากษััตริย์์มาเท่านั�น โดย์มิได้ให้คัวามสำาคััญต่อหลัักการของราชธรรม ๑๐ ประการ แลัะ
             ประพฤติธรรม ๔ ประการ ท่�บุรพกษััตริย์์ทรงบัญญัติให้ปรากฏิไว้ในพระธรรมศาสตร์ซึ่ึ�งเป็นกฎหมาย์
             ส้งสุดในขณะนั�น แลัะทรงย์ึดถึือปฏิิบัติในการปกคัรองแลัะบริหารราชการแผู้่นดินให้เกิดคัวามย์ุติธรรม

             แลัะประโย์ชน์สุขแก่ประชาชน ดังนั�น หากผู้้้ม่อำานาจในการปกคัรองทุกระดับได้นำาหลัักประพฤติธรรม

             ๔ ประการมาใช้อย์่างกว้างขวางแลั้ว ก็จะทำาให้สังคัมไทย์ม่คัวามสงบ ร่มเย์็น มั�นคัง แลัะสมานฉันท์
             ดังเช่นในอด่ตเพราะหลัักประพฤติธรรม ๔ ประการเป็นหลัักการท่�เป็นธรรมชาติในอันท่�จะเอื�ออำานวย์
             คัวามสุขให้คันในสังคัมได้อย์่างทั�วถึึงโดย์ย์ุติธรรม ดังท่�พระบาทสมเด็จพระพุทธย์อดฟ้้าจุฬาโลัก
   92   93   94   95   96   97   98   99   100   101   102