Page 132 - 46-1
P. 132
วารสารราชบััณฑิิตยสภา
ปีีที่่� ๔๖ ฉบัับัที่่� ๑ มกราคม-เมษายน ๒๕๖๔
124 ประสิิทธิิภาพและความปลอดภัยของสิารสิกััดถั่ั�งเช่่าผสิมสิารสิกััดเห็็ดห็ลินจืือต่่อสิารอนุมูลอิสิระฯ
nitrogen species−RNS) (Wirasorn et al., 2014) โดยห็ากได้ร่บำสารน่�ในป็ริมาณมากเกินไป็
จืนเกิดความไม่สมดุลก่บำสารต้านอนุมูลอิสระในร่างกาย อาจืส่งผลให็้เกิดภาวะเคร่ยดจืากการถัู่ก
ออกซูิไดซู์เกินสมดุล (Oxidative stress) ได้ (Sies, 1997; Wirasorn et al., 2014) นำาไป็สู่
การทำาลายข้องเซูลล์ต่าง ๆ ในร่างกาย ป็ัญห็าทางด้านระบำบำภูมิคุ้มก่น รวมไป็ถั่ึงการเกิดโรคเรื�อร่งต่าง ๆ
ด่งน่�น การร่บำป็ระทานอาห็ารท่�ช่่วยลดความเส่�ยงต่อการเกิดภาวะด่งกล่าวน่าจืะส่งผลด่ต่อป็ระช่ากร
จืากการศึกษาป็ระสิทธิิภาพและความป็ลอดภ่ยข้องสารสก่ดถั่่�งเช่่าผสมสารสก่ดเห็็ดห็ลินจืือต่อ
สารอนุมูลอิสระและสารต้านอนุมูลอิสระในอาสาสม่ครสุข้ภาพด่จืำานวน ๒๒ คนในการวิจื่ยน่� พบำว่า
การร่บำป็ระทานสารสก่ดถั่่�งเช่่าผสมสารสก่ดเห็็ดห็ลินจืือเป็็นเวลานาน ๒ และ ๓ เดือนช่่วยเพิ�มสารต้าน
อนุมูลอิสระในร่างกายได้อย่างม่น่ยสำาค่ญทางสถั่ิติ (ภาพท่� ๒) แต่การร่บำป็ระทานสารสก่ดด่งกล่าว
ไม่ส่งผลต่อการเป็ล่�ยนแป็ลงข้องสารอนุพ่นธิ์ข้องอนุมูลอิสระท่�ไวต่อออกซูิเจืนในเลือดอย่างม่น่ยสำาค่ญ
ทางสถั่ิติ อย่างไรก็ตาม พบำว่าห็ล่งร่บำป็ระทานสารสก่ดถั่่�งเช่่าผสมสารสก่ดเห็็ดห็ลินจืือ ๑ เดือน
อาสาสม่ครร้อยละ ๕๙.๐๙ ม่สารอนุพ่นธิ์ข้องอนุมูลอิสระท่�ไวต่อออกซูิเจืนในเลือดลดลง เมื�อเท่ยบำก่บำ
ก่อนร่บำป็ระทาน จืากการศึกษาข้องไช่่และคณะ (Tsai et al., 2001) พบำว่าสารสก่ดถั่่�งเช่่าม่ฤทธิิ�ในการ
ต้านอนุมูลสระ โดยสามารถั่จื่บำก่บำสารอนุมูลอิสระ (hydroxy radical) และสามารถั่ออกฤทธิิ�ต้าน
กระบำวนการผลิตสารอนุมูลอิสระ (lipid peroxidation) ได้ (Yamaguchi et al., 2000) โดยส่วน
ป็ระกอบำท่�สำาค่ญในการออกฤทธิิ�ต้านอนุมูลอิสระข้องสารสก่ดถั่่�งเช่่า คือ พอลิฟีนอลิก (polyphenolic)
ฟลาโวนอยด์ (flavonoid) และพอลิแซูคคาไรด์ (Yu et al., 2006) จืากการศึกษาในส่ตว์ทดลองโดย
ให็้ห็นูร่บำป็ระทานสารสก่ดจืากถั่่�งเช่่า พบำว่าสารสก่ดด่งกล่าวสามารถั่เพิ�มฤทธิิ�การต้านอนุมูลอิสระ
และลดการอ่กเสบำข้องสมองได้ (Wang et al., 2012) นอกจืากน่� จื่�และคณะ (Ji et al., 2009) ย่งพบำว่า
สารสก่ดถั่่�งเช่่าม่ส่วนช่่วยในการช่ะลอว่ย โดยม่ผลต่อการกระตุ้นเอนไซูม์ซููเป็อร์ออกไซูด์ดิสมิวเทส
(superoxide dismutase) และกลูตาไทโอนเพอร์ออกซูิเดส (glutathione peroxidase) ออกฤทธิิ�
ต้านกระบำวนการผลิตสารอนุมูลอิสระ (lipid peroxidation) และลดการทำางานข้องมอโนแอม่น
ออกซูิเดส (monoamine oxidase) ในห็นูได้ ส่วนการศึกษาสารสก่ดเห็็ดห็ลินจืือ พบำว่าส่วนป็ระกอบำ
ท่�สำาค่ญในการออกฤทธิิ�ต้านอนุมูลอิสระคือ เทอร์พ่น (terpene) และพอลิแซูคคาไรด์ อย่างไรก็ตาม
พบำว่าเทอร์พ่นส่งผลต่อการออกฤทธิิ�ต้านอนุมูลอิสระมากท่�สุด (Zhu et al., 1999) สอดคล้องก่บำ
การศึกษาข้องสม่นาและคณะ (Smina et al., 2011) ท่�พบำว่าเทอร์พ่นเป็็นส่วนป็ระกอบำสำาค่ญใน
การออกฤทธิิ�ต้านอนุมูลอิสระ โดยสารสก่ดเห็็ดห็ลินจืือออกฤทธิิ�ต้านอนุมูลอิสระผ่านการจื่บำก่บำสาร
อนุมูลอิสระ (hydroxy radical และ superoxide radical) (Hasnat et al., 2013) นอกจืากน่�
