สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

65 สังเวชสลดใจในชะตากรรมของตนเอง ซึ่งความ “เวทนา” นี้มิได้เกิดขึ้น เพียงชั่วครู่ แต่เกิด “เป็นเนืองนิตย์” ตลอดไปไม่มีวันจบสิ้น ค� ำประพันธ์บทนี้นับว่าพรรณนาชีวิตรักระหว่างจินตะหรากับอิเหนา ได้อย่างกระทบใจและครบถ้วนสมบูรณ์ตั้งแต่แรกรักกันจนกระทั่งถึง ยามต้องพรากจากกัน การกล่าวถึงสัจธรรมแห่งความรักอย่างถึงแก่น และการน� ำเสนอมิติอารมณ์ของตัวละครอย่างลึกซึ้งสมจริง ท� ำให้วรรค ทองบทนี้สร้างรสอันสะเทือนอารมณ์และตราตรึงอยู่ในใจของผู้อ่านผู้ ชมเรื่อยมาจวบจนปัจจุบัน แล้วว่าอนิจจาความรัก อิเหนา �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 65 8/8/2557 BE 3:09 PM