สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

42 กวีวัจน์วรรณนา ไม่ยอมรับเงินแต่ยืนยันจะให้ท� ำตามสัญญา นางปอร์เซียจึงตัดสินให้ ไชล็อกได้เนื้อของอันโตนิโย แต่มีข้อแม้ว่าต้องเชือดเนื้อให้ได้๑ ปอนด์ พอดีและไม่มีเลือดติดเนื้อออกมาด้วยมิฉะนั้นจะถือว่าท� ำผิดสัญญา ไชล็อกจึงขอถอนฟ้อง นางปอร์เซียอ้างกฎหมายให้เจ้าเมืองประหาร ชีวิตและริบทรัพย์สินของไชล็อกทั้งหมดเพราะแสดงเจตนาจะฆ่าชาว เมือง เจ้าเมืองยกโทษประหารชีวิตให้แต่ให้ริบทรัพย์สมบัติของไชล็อก ครึ่งหนึ่งเข้ารัฐ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งให้เป็นค่าท� ำขวัญอันโตนิโยอันโตนิโยไม่ รับเงินแต่ขอให้ไชล็อกหันมานับถือศาสนาคริสต์และท� ำพินัยกรรมยก ทรัพย์สินให้เช็สสิกาลูกสาวซึ่งหนีไปอยู่กับสามีชาวคริสต์แทน เรื่องจบ ลงเมื่อเรือสินค้าของอันโตนิโยมาถึงท่าเรืออย่างปลอดภัย บทประพันธ์ตอนที่เป็นวรรคทองนี้เป็นตอนที่บัสสานิโยไปที่บ้าน ของนางปอร์เชียเพื่อไปเลือกหีบ และนางปอร์เชียได้สั่งให้วงดนตรี บรรเลงเพลง กลอนดอกสร้อยทั้งสองบทนี้คือบทขับร้องที่นักร้องขับ ประสานกับดนตรีขณะที่บัสสานิโยพิจารณาหีบทั้ง ๓ ใบ ความหมายของวรรคทอง วรรคทองทั้งสองบทนี้เป็นบทร้องถามตอบเกี่ยวกับความรักของ ชายหญิงคู่หนึ่ง คือบัสสานิโยและนางปอร์เซีย บทร้องบทแรกมีเนื้อ ความเป็นค� ำถามว่า ความรักใคร่เสน่หาเริ่มเกิดขึ้นที่ใด เกิดที่หัวใจหรือ ที่สมอง เมื่อแรกเกิดขึ้นนั้นเป็นอย่างไรและมีสิ่งใดเป็นเครื่องหล่อเลี้ยง บ� ำรุงความรักให้เติบโตขึ้น ขอให้คิดพิจารณาตอบค� ำถามนี้ให้ดีโดยไม่ ปิดบังอ� ำพราง และขอขอบคุณผู้ที่ให้ค� ำตอบ บทร้องบทที่ ๒ มีเนื้อ ความเป็นค� ำตอบว่า ความรักใคร่เสน่หาเกิดขึ้นเมื่อได้เห็นนาง การได้ พบเห็นและสบตากันเป็นจุดเริ่มต้นและเป็นเครื่องช่วยหล่อเลี้ยงบ� ำรุง ความรักให้งอกงามขึ้น แต่หากนางไม่พร้อมใจรักตอบ ความรักใคร่ เสน่หาเช่นนี้ก็ย่อมดับสลายไปตั้งแต่แรกนั้นเอง และหากเป็นดังนั้น ก็ขอให้เพื่อนทั้งหลายมาร่วมร้องเพลงพรรณนาความโศกเศร้าสงสาร ความรักเช่นนี้กันเถิด �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 42 8/8/2557 BE 3:09 PM