สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

422 กวีวัจน์วรรณนา หน้า ถ ถวิลทุกขวบค�่ ำเช้า หยุดได้ฉันใด ๓๑๗ ถึงกลางวันสุริยันแจ่มประจักษ์ ๑๑๓ ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ๙๙ ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์ ๗๕ ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร ๑๓๙ ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป ๒๗๗ ถึงแม้ว่าศัตรูผู้มีแรง ๒๒๑ ถึงยามค�่ ำย�่ ำฆ้องจะร้องไห้ ๒๒๙ ถึงร้อยรสบุปผาสุมาลัย ๓๑ ถึงราตรีมีจันทร์อันอ� ำไพ ๑๑๓ ถึงรู้มากไม่มีปากล� ำบากตาย ๑๘๑ ถึงลมว่าวหนาวยิ่งจะผิงไฟ ๑๙๙ ถึงสี่หมื่นสองแสนทั้งแดนไตร ๒๖๕ ถึงหากจะผูกไว้ ๑๗๕ ท ทรงเรือต้นงามเฉิดฉาย ๓๙ ทั้งหัวท้ายกรายแจวกระชากจ้วง ๓๒๙ ทั่วร่างและทั้งตัว ๑๐๗ ทิพากรจะตกต�่ ำ ๓๒๓ ที่แท้ต่างสมัครจะรักกัน ๒๓๗ ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน ๙๙ ที่มีกลิ่นก็จะคลายหายหอม ๒๗๑ �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 422 8/8/2557 BE 3:10 PM