สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

326 กวีวัจน์วรรณนา แจ่มชัดมากยิ่งขึ้นค� ำว่า “เรื่อยเรื่อย” สื่อความเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง และช้า ๆ ของทั้งดวงอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ลับขอบฟ้าและฝูงนกที่พากันบิน กลับรังในยามค�่ ำหลังจากหากินมาตลอดทั้งวัน ค� ำว่า “รอนรอน” สื่อ ถึงแสงของดวงอาทิตย์ที่ค่อย ๆ ชะลอความร้อนแรงลงเช่นเดียวกับใจ ของกวีที่ก� ำลังจะขาดรอน ๆ ค� ำว่า “เรียงเรียง” ท� ำให้เห็นภาพของฝูงนก ที่บินเรียงกันไปอย่างพรั่งพร้อมเป็นหมู่เพื่อกลับรังซึ่งเป็นภาพที่ตัดกัน อย่างรุนแรงกับภาพนกที่ไร้คู่และบินมาตามล� ำพัง องค์ประกอบต่าง ๆ ที่ประสานกลมกลืนกันอย่างลงตัวท� ำให้บท ประพันธ์บทนี้เป็นวรรคทองที่กระทบใจผู้อ่านผู้ฟัง จนมีผู้น� ำไปใส่ ท� ำนองเป็นบทเพลงซึ่งได้รับความนิยม จึงท� ำให้วรรคทองบทนี้เป็นที่ รู้จักกันอย่างแพร่หลายมาจนปัจจุบัน �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 326 8/8/2557 BE 3:10 PM