สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

280 กวีวัจน์วรรณนา ควบคุมพฤติกรรมตนเองได้จนบางครั้งก็กระท� ำในสิ่งที่น่าอาย แต่หาก เทียบการเมาสุรากับการเมารักแล้ว การเมารักส่งผลร้ายแรงกว่า เพราะ ถ้าเมาสุรา เมื่อผ่านไปชั่วเวลาหนึ่งสุราก็หมดฤทธิ์สติสัมปชัญญะก็กลับ คืนมาดังเดิม ในขณะที่เมารักท� ำให้มัวเมาจนถอนใจไม่ขึ้น ไม่มีวันสร่าง เมา ใจต้องทนทรมานด้วยฤทธิ์ของความรักอย่างนั้นทุกวันทุกคืน ในค� ำ ประพันธ์ตอนนี้ กวีเน้นค� ำว่า “เมา” ได้แก่ “เมาเหล้า” “เมารัก” และ “เมาใจ” ท� ำให้เห็นนัยของการเชื่อมโยงเปรียบเทียบความลุ่มหลง อันเกิดจากสุรากับอารมณ์รักอย่างชัดเจน ค� ำทั้งสามอยู่ในต� ำแหน่งที่ เหมาะสม เมื่ออ่านแล้วท� ำให้เกิดเสียงและจังหวะที่ไพเราะ โวหารเปรียบเทียบที่คมคาย และเสียงของกลอนที่มีสัมผัสและ จังหวะไพเราะ ท� ำให้กลอนของสุนทรภู่บทนี้เป็นวรรคทองที่เป็นที่ จดจ� ำตลอดมา �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 280 8/8/2557 BE 3:10 PM