สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

๓๕ พระโหยหวนครวญเพลงวังเวงจิต ให้คนคิดถึงถิ่นถวิลหวัง ว่าจากเรือนเหมือนนกมาจากรัง อยู่ข้างหลังก็จะแลชะแง้คอย ถึงยามค�่ ำย�่ ำฆ้องจะร้องไห้ ร�่ ำพิไรรัญจวนหวนละห้อย โอ้ยามดึกดาวเคลื่อนเดือนก็คล้อย น�้ ำค้างย้อยเย็นฉ�่ ำที่อัมพร หนาวอารมณ์ลมเรื่อยเฉื่อยเฉื่อยชื่น ระรวยรื่นรินรินกลิ่นเกสร แสนสงสารบ้านเรือนเพื่อนที่นอน จะอาวรณ์อ้างว้างอยู่วังเวง �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 229 8/8/2557 BE 3:09 PM