สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

124 กวีวัจน์วรรณนา ไม่ยอมรับเงินแต่ยืนยันจะให้ท� ำตามสัญญา นางปอร์เซียจึงตัดสินให้ ไชล็อกได้เนื้อของอันโตนิโย แต่มีข้อแม้ว่าต้องเชือดเนื้อให้ได้๑ ปอนด์ พอดีและไม่มีเลือดติดเนื้อออกมาด้วยมิฉะนั้นจะถือว่าท� ำผิดสัญญา ไชล็อกจึงขอถอนฟ้อง นางปอร์เซียอ้างกฎหมายให้เจ้าเมืองประหาร ชีวิตและริบทรัพย์สินของไชล็อกทั้งหมดเพราะแสดงเจตนาจะฆ่าชาว เมือง เจ้าเมืองยกโทษประหารชีวิตให้แต่ให้ริบทรัพย์สมบัติของไชล็อก ครึ่งหนึ่งเข้ารัฐ ส่วนอีกครึ่งหนึ่งให้เป็นค่าท� ำขวัญอันโตนิโยอันโตนิโยไม่ รับเงินแต่ขอให้ไชล็อกหันมานับถือศาสนาคริสต์และท� ำพินัยกรรมยก ทรัพย์สินให้เช็สสิกาลูกสาวซึ่งหนีไปอยู่กับสามีชาวคริสต์แทน เรื่องจบ ลงเมื่อเรือสินค้าของอันโตนิโยมาถึงท่าเรืออย่างปลอดภัย วรรคทองบทนี้อยู่ในตอนที่ลอเร็นโซและเช็สสิกาซึ่งช่วยดูแลบ้าน ให้นางปอร์เชียระหว่างนางไปศาลที่เวนิส ได้ทราบข่าวว่านางจะกลับ ถึงบ้านในคืนนั้น จึงเตรียมการต้อนรับโดยสั่งให้วงดนตรีมาบรรเลง เพลง และทั้งสองได้สนทนากันเรื่องอิทธิพลของดนตรีที่มีต่อมนุษย์ ความหมายของวรรคทอง วรรคทองบทนี้เป็นค� ำพูดของลอเร็นโซซึ่งกล่าวกับเช็สสิกาว่า บุคคล ที่มีอุปนิสัยไม่ชอบดนตรีเป็นคนประหลาดมาก ส่วนผู้ที่ไม่เห็นความ ไพเราะน่าฟังของดนตรี ก็มีเพียงคนจิตใจชั่วร้าย มุ่งแต่คิดคดทรยศ เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมที่จะประทุษร้ายผู้อื่น บุคคลเช่นนี้มีจิตวิญญาณ อันมืดบอดราวกับความมืดในยามกลางคืนมีจิตใจที่ด� ำสกปรกราวกับ ความมืดมิดแห่งนรก คนเหล่านี้เป็นคนที่เราไม่ควรไว้ใจ ขอให้นางผู้น� ำ ความชื่นใจมาให้จงฟังดนตรีเพื่อจะไม่เป็นดังเช่นคนที่กล่าวมานี้ ความดีเด่น วรรคทองบทนี้ชี้ให้เห็นความส� ำคัญของดนตรีที่มีต่อจิตใจมนุษย์ ผ่านการใช้ถ้อยค� ำที่สร้างจินตภาพอันแจ่มชัด ก่อนจะถึงบทกลอน ตอนที่เป็นวรรคทอง ลอเร็นโซได้บรรยายให้เช็สสิกาเห็นพลานุภาพ อันยิ่งใหญ่ของเสียงดนตรีที่มีต่อสิ่งมีชีวิตทั้งปวง โดยยกตัวอย่างฝูง ม้าที่อาศัยอยู่ในป่าลึก ไม่เคยได้รับการฝึกฝนขัดเกลา ม้าป่าเหล่านี้ แม้ �������������� 5 of 5_140809_CC.indd 124 8/8/2557 BE 3:09 PM