สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

49 อนุสรณ์ในการพระราชทานเพลิงศพ ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร ต่อ – การเล่นเกม (พนันขันต่อ) ตอ – ขวิด ต้อย – ตาม ต้องใส่ – แกะสลัก โตน – ผู้น� ำ สื่อ – ตัวเมียสาว แต่งดู – คอยเฝ้า (แต่งตาดู) ถ่าว – ตัวผู้หนุ่ม แถวน�้ ำ – ทางน�้ ำล� ำธาร แม่น�้ ำ จารึกหลักที่ ๒ ดังสายฟ้าแลบ ดังแถวน�้ ำแล่นในกลางหาว ถิว – ผิว (ปาก) ถ่อม – เฝ้า คอยหา แฉ่น – ตัดด้วยตะไกรเป็นชิ้น ๆ แฉ่ง – ฉาบ ฉือใด – อย่างไร เช่นใด แวน – ดีขึ้น ดีกว่า (ล้านนาใช้ แควน) การใช้พจนานุกรมภาษาถิ่นอาจไม่ได้ผลอย่างที่คิดก็ได้ เช่น หมากลาง ไทใหญ่ว่า ขนุน ไทขาว ว่า หมาก (พลู) บางถิ่นว่า มะพร้าว บางถิ่นเรียก มะพร้าวเปลือกหนาผลในเล็ก เปลือกใช้แกงส้มได้ว่า หมากลาง บางถิ่นเรียก มะพร้าวขนาดเล็กเท่าก� ำมือ ว่า หมากลาง ผู้บรรยายขอแปลว่า ขนุน ไปพลาง ก่อน เพราะเป็นพืชเศรษฐกิจที่มีอยู่ทั่วไปแถวสุโขทัย ค� ำศัพท์ในจารึกสุโขทัย โดย ศาสตราจารย์อิชิอิ โยเนโอะ และคณะ กราย – ผ่านไปใกล้ ๆ กลวง – ควง (ไม้ศรีมหาโพธิ์) คลวง ข่วง (บริเวณ) ขาน – ตอบ ข�้ ำ – ข่มขี่ ขึ้นใหญ่ – อายุ