สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

45 อนุสรณ์ในการพระราชทานเพลิงศพ ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร ไพร่ฟ้าอันอยู่ดินแดนเมืองเรา...เราผู้เป็น ไท บ่มิควรเอาดอก (เบี้ย) ผงจะติด แปด กาย – เปื้อน ลูกชายผู้เป็น พี่เอ้ย – พี่อ้าย ลูกชายคนโต ทั้งผอกทั้งแลง ข้าวผอก (ลาวและอีสาน) – ข้าวเลี้ยงผี บ่มิ เอื้อน บ่มิวาย – หยุด เช่นฝนเอื้อนฝนมิได้ตกสัก เล็ด – เม็ด ปลาฝา – ตะพาบน�้ ำ ปลา ๗ ตัว เชื่อม แลไหลเป็นน�้ ำมัน เชื่อม (ลาว) ลักษณะเป็นก้อนเปื่อยออกเพราะถูกความร้อน เชื่อม (อีสาน) เช่น น�้ ำตาลก้อนตากน�้ ำค้างละลาย กินอาหาร แวน มาก – มาก สะเล็กสะน้อย – เล็ก ๆ น้อย ๆ ผู้บรรยายเพิ่งคิดออกว่า ม่วนซื่น ของประเทศลาว ตรงกับ ชื่นมื่น ในร่ายยาวพระเวสสันดร ของเรานั่นเอง ตัวอย่างค� ำศัพท์จากไทขาว อ่าว – คิด หรือวาดภาพในใจ เผา (อิฐ) เบ้ (ฝา) – เป้า (ยิง) เบ้ (เบี้ยว) – ใบเมล็ด (พนมหมาก พนมเบี้ย) โบ้น (เบียนบ่อน) หนอนโบ้น – หนอนยุ่บยั่บ เบิ๋นมุน – จันทร์เพ็ญ แปกเก่า (แปลกเก่า) – เหมือนเดิม ก๋อม (ค้อม) – โค้ง กลม ๆ โก๋ง (กลวง) – ข้างใน กู้ – เก็บผ้า กีบ (กลีบ) – ชั้นหนึ่ง หมากลาง – หมาก