สำนักราชบัณฑิตยสภา

79 นิ ตยา กาญจนะวรรณ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๗ ฉบับที่ ๒ เม.ย.-มิ.ย. ๒๕๕๕ อีกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดก็คือ หนังสือจีนที่เขียนแบบเดียวกัน แต่อ่านต่างกันในแต่ละถิ่น คนจีน ทั่วโลกจึงสามารถสื่อกันด้วยภาษาเขียนได้ โดยไม่จ� ำเป็นต้องอ่านเหมือนกัน แม้แต่ภาษาอื่นที่น� ำเอา หนังสือจีนไปดัดแปลงก็ยังรักษาเค้าเดิมไว้ จนสามารถเดาได้ว่าตัวหนังสือนั้น ๆ หมายความว่าอย่างไร เช่น ตัวหนังสือที่มีความหมายว่า “ภูเขา” ไม่ว่าจะเขียนในภาษาจีนหรือภาษาญี่ปุ่นก็สามารถเข้าใจได้ แต่ไม่จ� ำเป็นต้องอ่านเหมือนกัน อย่างไรก็ตามอาจจะมีการน� ำตัวหนังสือบางตัวมาดัดแปลงรูปเขียนให้ง่ายลงบ้างก็ได้ ซึ่งเหตุผล เบื้องหลังอาจจะเป็นทั้งในด้านการสื่อสารหรือด้านการเมือง พิมพ์ดีด ความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่อีกครั้งหนึ่ง เกิดขึ้นเมื่อมีพิมพ์ดีด ซึ่งมีข้อจ� ำกัดยิ่งกว่าการสร้าง ตัวพิมพ์ เพราะคราวนี้ขึ้นอยู่กับ “ก้านตัวอักษร” ที่มี จ� ำนวนจ� ำกัด ในภาษาอังกฤษเองถึงแม้จะมีตัวอักษรใช้ เพียง ๒๖ ตัว แต่ก็มีทั้งตัวเล็กตัวใหญ่และเครื่องหมาย วรรคตอนต่าง ๆ จึงต้องอาศัยเทคนิคการกดแป้นเพื่อเลือก ตัวบนตัวล่างจึงสามารถใช้ได้ เครื่องพิมพ์ดีดเครื่องแรกผลิตขึ้นที่ประเทศ อังกฤษ เมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๗ โดยวิศวกรชื่อ เฮนรี มิลล์ (Henry Mill) ใช้ชื่อว่า “WRITING MACHINE” สามารถ เขียนหนังสือได้สะดวกรวดเร็วและเป็นระเบียบเรียบร้อย ต่อมาใน พ.ศ. ๒๓๗๒ วิลเลียม ออสติน เบิร์ต (William Austin Burt) ชาวอเมริกัน ได้ประดิษฐ์เครื่องเขียน หนังสือขึ้นอีกแบบหนึ่งโดยใช้ชื่อว่า “Typographe”