สำนักราชบัณฑิตยสภา

271 มงคล เดชนคริ นทร์ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๗ ฉบับที่ ๒ เม.ย.-มิ.ย. ๒๕๕๕ หยุด ไม่เคลื่อนไหว ไม่ขยับอวัยวะร่างกาย หมดจากความรู้สึกว่ามีตัวตน หรือมีของตน แสงสว่าง แสงจากดวงอาทิตย์ ตะเกียง ปัญญา หลอดไฟฟ้า ฯลฯ ความมืด ภาวะที่ไร้แสงสว่าง อวิชชา กรรม โชคร้าย, การได้รับโทษทัณฑ์ การกระท� ำด้วยเจตนา สรณะ, ที่พึ่ง คนอื่นหรือสิ่งอื่นที่ช่วยเราได้ คุณความดีของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ที่เราน� ำมาพัฒนาขึ้นในตัวเรา หัวใจ พระไตรปิฎก ธรรมะข้อที่กล่าวว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวง พระพุทธศาสนา ไม่ควรแก่การเข้าไปยึดมั่นถือมั่นว่าเป็น ตัวตน เป็นของตน บริโภค กินโดยป้อนอาหารใส่ปาก รับรู้รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส หรือ ธรรมารมณ์ หลับ พักผ่อนด้วยการปิดนัยน์ตา เป็นอยู่ด้วยความไม่รู้, มีอวิชชา ตื่น พ้นจากการหลับ มีสติอยู่เสมอ เล่น หาความสนุกสนานจากกีฬา ดนตรี รื่นเริงในธรรมเมื่อจิตได้ฌาน เกม ฯลฯ พ่อ ผู้ชายที่ท� ำให้มีเด็กเกิดมา อวิชชา ความไร้ปัญญาทางธรรมะ ซึ่งท� ำให้เกิดความรู้สึกว่ามีตัวตนมีของตน แม่ ผู้หญิงที่ให้ก� ำเนิดทารก ตัณหา ความทะยานอยาก ซึ่งท� ำให้เกิดความรู้สึกว่ามีตัวตนมีของตน มิตร คนที่เราสนิทสนมด้วย มรรคมีองค์แปด ซึ่งจะช่วยให้ผู้ปฏิบัติพ้นทุกข์ได้ ศัตรู ฝ่ายตรงข้ามที่เป็นอันตราย จิตที่ตั้งไว้ผิดจากหลักธรรม ค� ำศัพท์ ความหมายในภาษาคน ความหมายในภาษาธรรม