สำนักราชบัณฑิตยสภา

สั ททอั กษรไทยปาฬิ* 260 The Journal of the Royal Institute of Thailand Vol. 37 No. 2 April-June 2012 [ สังํโฆ สุ​เขต​ตา-ภ ๎ ​ ยะ​ติ​เขต​ตะ​สัญญิ​โต ] และ สัททอักษรสา​กล​ปาฬิ​ว่า [ s̪aŋํɡʰoː s̪ukʰeːt̪t̪aː-bʱj ‿ a t̪ikʰeːt̪t̪as̪aɲɲit̪oː ] นอกจาก​นี้​ยัง​เสนอ​การ​เขียน​เสียง​ปาฬิ < ด > ( เดอะ ) แทน < ท > ( เทอะ ) และ < บ > ( เบอะ ) แทน < พ > ( เพอะ ) เพื่อ​ให้​ผู้​ที่​คุ้น​เคย​กับ​ภาษา​ไทย​ใน​ปัจจุบันอ่าน​ออก​เสียง​ตรง​ตาม​ เสียง​ปาฬิ ได้​ใกล้​เคียง​ยิ่ง​ขึ้น​ด้วย เช่น [ ดิฎฐะ​สัน​โต ] ไม่ใช่​ออก​เสียง​เป็น​ไทย​ว่า ทิฏฐะ ... หรือ ปาฬิ​ภาสา​ว่า [ โบธะ​โก ] ไม่ใช่​ออก​เสียง​เป็น​ไทย​ว่า โพธ​ะ... ๔. ประโยชน์ในทางสภาวนิรุตติ (ความเป็นภาษาเฉพาะ) และการแปลพระไตรปิฎกปาฬิ ( Pāḷi Tipiṭaka Translation) การเขียนเสียงอ่านตามแนว สัททอักษรสยามปาฬิ ที่พัฒนาเป็น สัททอักษรไทยปาฬิ ทำ �ให้สามารถ เขียนเสียงอ่าน ที่ยังคงรูปศัพท์ปาฬิอยู่ ซึ่งเป็นการช่วยให้ผู้อ่านสามารถมองเห็นรูปศัพท์ปาฬิเดิมและเข้าใจ ความหมายด้วย เช่น สํโฆ saṁgho เขียนเสียงอ่านว่า [ สังํโฆ ] / [ s̪ aŋํɡʱoː ] ซึ่งในภาษาไทยหมายถึง สงฆ์ แทนที่จะเขียนเสียงอ่านว่า [ สัง-โค ] ตามอักขรวิธีในภาษาไทยที่ใช้กันอยู่ ส่วนการแปลพระไตรปิฎก ปาฬิก็สามารถรักษารูปศัพท์คำ �แปลที่ยังไม่ได้แจกวิภัตติ เช่น สํฆ (saṁgha) จะเขียนคำ �วิชชมานบัญญัติ ที่มีสภาวนิรุตติ (ความเป็นภาษาเฉพาะ) ของอริยสงฆ์ ด้วยวิธีเขียนทับศัพท์ปาฬิ ที่สอดคล้องกับการเขียน เสียงอ่าน ปาฬิภาสา-อักษรไทย ว่า สังฆะ ( ไม่ใช่ สังคะ ) และ ปาฬิภาสา-อักษรโรมัน ว่า saṁgha ( ไม่ใช่ saṅgha) เป็นต้น ๕. ประโยชน์ในทางภาษาศาสตร์ (Linguistics) เช่น การทำ �พจนานุกรม (Lexicography) ระบบการเขียนเสียงอ่านปาฬิภาสาในรูปสัททอักษรนี้สามารถพัฒนาเป็นระบบการเขียนเสียง อ่านด้วย อักขรวิธีในภาษาไทยโดยไม่คำ �นึงถึงเรื่องวรรณยุกต์ตามแนวสัททอักษรสยามปาฬิ สำ �หรับอ่าน พระไตรปิฎกอักษร ต่าง ๆ เช่น ปาฬิภาสา-อักษรพม่า ปาฬิภาสา-อักษรโรมัน และจะใช้เป็นระบบการเขียน เสียงอ่านในพจนานุกรมที่เกี่ยวกับปาฬิภาสาในรูปแบบต่าง ๆ ได้ทั้งในประเทศและต่างประเทศ ที่ปัจจุบัน กำ �ลังเกิดขึ้นมากมาย เนื่องจากชุดสัททอักษรไทยปาฬิมีความเป็นสากลทางวิชาการ และสามารถใช้แทน ชุดสัททอักษรสากลปาฬิได้ด้วย