สำนักราชบัณฑิตยสภา

ค� ำคล้ายในภาษาไทยและภาษาไท 14 The Journal of the Royal Institute of Thailand Vol. 37 No. 2 April-June 2012 ๓. ค� ำที่หมายถึง โบกไป สะบัดไป หรือ เหวี่ยงไป ภาษาไทย ปัด (=โบกให้พ้นไป) ฝัด (=สะบัดให้แกลบ ร� ำ เป็นต้น หลุดปลิวจากภาชนะ) ฟาด (=เหวี่ยงโดยแรงจนปะทะกับบางสิ่ง) ภาษาจ้วงใต้ ปั้ด (=ปัด, กวาด, กระดิก) พั่ด (=ฝัด) ฟั่ด (=ฟาด, พรม) ภาษาไทขาว ปัด (=หมุน) เช่น ปัดวี (=พัดด้วยพัด) ฟัด (=ฝัด) ฝัด (=ตี, ปัดฝุ่น) ภาษาไทพ่าเก่ ปั๊ด (=ปัด, กวาด) ปั้ด (=ฟาด, พัด) เช่น โล้มปั้ดโต่นไม่ (=ลมพัดปะทะต้นไม้) พั่ด (=ฟาด, ปะทะ) เช่น โล้มพั่ดฮักโต่นไม่ (=ลมพัดต้นไม้หัก) พั่ดเห่อ-อม่าแหล่น (=ฟาดม้าด้วยแซ่ให้วิ่ง) ภาษาไทเหนือ ปั๋ด (=กวาด) ฝั๋ด (=ฝัด) ฟั่ด (=ฟาด) เช่น เอาตซอง หางฟั่ด (=เอาแซ่ฟาด) ๔. ค� ำที่หมายถึง ท� ำให้ปิด หรือไม่มีแสง ภาษาไทย หับ (=ปิดเข้า) หลับ (=ปิดใช้กับตา) ดับ (=ท� ำให้ไม่มีแสง) ภาษาจ้วงใต้ ฮั่บ (=ปิด, หุบ, หับ ใช้กับประตู หน้าต่าง ปาก หนังสือ) ลั่บ (=หลับ, มืด) ดั้บ (=ดับ) เช่น ดั้บไฟ่ (=ดับไฟ) ภาษาไทขาว ฮับ (=หับ, ปิด) เช่น ฮับตู่ (=หับประตู) ลับ (=หลับ) เช่น ลับต่า (=หลับตา) นอนลับ (=นอนหลับ) ภาษาไทเมืองเติ๊ก ฮับ (=หับ, ปิด, หุบ ใช้กับ ปากกา ประตู ร่ม ฯลฯ) ลับ (=หลับ) ดั๊บ (=ดับ) เช่น ดั๊บไฟ้ (=ดับไฟ) ภาษาไทพ่าเก่ ฮับ (=หับ, ปิด) เช่น ฮับป๊ะตู๋ (=หับประตู) ลับ (=หลับ) นับ (=ดับ) ภาษาไทเหนือ หั๋บ (=หับ) เช่น หั๋บล่าตู (=หับประตู) ลั๋บ (=หลับ, ดับ) เช่น ลั๋บตา (=หลับตา) ลั๋บไฟ้ (=ดับไฟ) ค� ำคล้ายจ� ำนวนมากในภาษาไทไม่อาจเทียบได้กับภาษาไทย เช่น ภาษาจ้วงใต้ กว๋าง = เที่ยวเตร่ แกว๋ง = เที่ยวเตร่ในบริเวณเล็กๆ ฟื่ด = ฟาด ฟาด = ฟาดด้วยแซ่ ฟั่ด = ฟาดด้วยแซ่เส้นเล็ก ฟั่ก = ฟาดด้วยมือ ฟอบ = ฟาดผ้าเวลาซัก