สำนักราชบัณฑิตยสภา

39 สั นทั ด ศิ ริ อนั นต์ไพบูลย์ และคณะ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๗ ฉบับที่ ๔ ต.ค.-ธ.ค. ๒๕๕๕ ๑๓. โรงไฟฟ้าแม่เมาะ. [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://maemoh.egat.com/index_maemoh/index. php? content=environment&topic=2 (วันที่ค้นข้อมูล ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕). ๑๔. กลุ่มกรีนพีซ. [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://www.greenpeace.org/seasia/th/campaigns/ climate-and-energy/coal/true-cost-of-coal/coal-map/coal_lampang1/ (วันที่ค้นข้อมูล ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕). ๑๕. วราภรณ์ คุณาวนากิจ, ๒๕๓๘, ถ่านหินลิกไนต์แม่เมาะ , วารสาร กฟผ. ปีที่ ๔ ฉบับที่ ๓ หน้า ๕๖-๖๑. ๑๖. เฉลิมเดช เฉลิมลาภอัศดร, ๒๕๔๑, มาตรฐานสิ่งแวดล้อมในการใช้ถ่านหิน , วารสารพลังงาน ปีที่ ๘ ฉบับที่ ๔๑, หน้า ๒๓-๓๑. ๑๗. Germany’s new renewable energy policy . [ออนไลน์]. เข้าถึงจาก: http://wattsupwith that.com/2012/08/28/germanys-new-renewable-energy-policy/ (วันที่ค้ นข้ อมูล ๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๕). ๑๘. Roy, E. C., 2001, The polluter pays principle: A proper guide for environmental policy, Institute for Research on the Economics of Taxation. ๑๙. Robert, H. L., and Michael, P. J., 2009, Strategic issues management: organizations and public policy challenges , Los Angeles: SAGE.