สำนักราชบัณฑิตยสภา

5 ปรี ดา วิ บูลย์สวั สดิ์ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๗ ฉบับที่ ๔ ต.ค.-ธ.ค. ๒๕๕๕ Oberlin College & Pomona College ซึ่งเป็นวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงขนาดใหญ่ และวิทยาลัยอักษรศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ของ UC Berkeley ที่มีขนาดใหญ่มาก มีสาขาวิชาเอกทั้งสาขาวิชาที่ลึกเฉพาะทางและ สาขาวิชาที่เป็นสหวิทยาการให้เลือกจ� ำนวนมาก ทั้งด้านอักษรศาสตร์ เช่น ภาษาญี่ปุ่น ประวัติศาสตร์ ด้านสังคมศาสตร์ เช่น ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ จิตวิทยา เศรษฐศาสตร์ ด้านวิทยาศาสตร์ เช่น วิทยาการคอมพิวเตอร์ molecular biology, earth science, neuroscience ตามที่ได้แสดงไว้ในภาคผนวก (ตารางที่ ๑) เป็นที่น่าสังเกตว่า ปัจจุบัน วิทยาลัยศิลปะวิทยาศาสตร์ชั้นน� ำหลายแห่ง ได้มีหลักสูตรด้าน เทคโนโลยีที่เป็นพื้นฐาน เช่น environmental studies, information studies มากขึ้น สภามหาวิทยาลัยเอเชียนได้มีมติให้คณะศิลปะวิทยาศาสตร์รับผิดชอบในการสอนพื้นฐานของศิลปะ วิทยาศาสตร์ จ� ำนวน ๕๔ หน่วยกิต ในภาคการศึกษา ๓ ภาคแรก ให้แก่นักศึกษาทุกสาขาวิชา รวมทั้งสาขา วิชาทางวิศวกรรมศาสตร์และเทคโนโลยี ในระยะแรก ได้ให้เรียนอักษรศาสตร์ ๑๘ หน่วยกิต สังคมศาสตร์ ๑๕ หน่วยกิต วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ ๑๒ หน่วยกิต และกลุ่มวิชาเลือก ๙ หน่วยกิต ตามที่แสดงในภาค ผนวก (ตารางที่ ๒), แผนในระยะยาว จะขยายให้นักศึกษาเรียน ๔ ภาคการศึกษาแรกร่วมกัน ๗. สรุปและข้อเสนอแนะ การศึกษาศิลปะวิทยาศาสตร์ใน ๒ ปีแรกของการศึกษาระดับปริญญาตรี จะช่วยให้นักศึกษามีฐาน ความรู้ที่กว้างพอที่จะเลือกเรียนกลุ่มสาขาวิชาเฉพาะทางหรือกลุ่มสาขาวิชาสหวิทยาการ ตามความถนัด ของตนได้ดีขึ้นใน ๒ ปีสุดท้าย เมื่อส� ำเร็จการศึกษา ก็จะเป็นบัณฑิตที่ทั้งรู้รอบและรู้ลึก ซึ่งจ� ำเป็นส� ำหรับ การอยู่ในสังคมที่หลากหลาย ยุ่งยาก และซับซ้อนขึ้นในอนาคต ปัจจุบัน กลุ่มสาขาวิชาที่เป็นสหวิทยาการได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ตามปริมาณของโจทย์วิจัยที่ ต้องการความรู้สหวิทยาการมาแก้ ตามตัวอย่างในตารางที่ ๓ เช่น bio-engineering ซึ่งเป็นสหวิทยาการ ระหว่างวิทยาศาสตร์การแพทย์ วิทยาศาสตร์ธรรมชาติ และวิศวกรรมศาสตร์ digital humanities ซึ่งเป็น สหวิทยาการระหว่างวิทยาการคอมพิวเตอร์ มนุษยศาสตร์ และศิลปกรรม, environmental studies ซึ่ง เป็นสหวิทยาการระหว่างวิทยาศาสตร์ธรรมชาติ เทคโนโลยี และมนุษยศาสตร์ วิทยาลัยศิลปะวิทยาศาสตร์ได้ให้ฐานความรู้ที่กว้างใน ๒ ปีแรกของระดับปริญญาตรี จึงเหมาะ ที่จะเป็นผู้จัดการหลักสูตรที่เป็นสหวิทยาการต่อใน ๒ ปีสุดท้ายของระดับปริญญาตรี โดยร่วมมือกับ คณะและภาควิชาเฉพาะทางต่าง ๆ ในสถาบันอุดมศึกษาไทยจ� ำนวนมาก อุปสรรคจะอยู่ที่บางคณะและ ภาควิชาเฉพาะทางที่มีอัตตาสูงเกินไปจนไม่เข้าใจว่า คณะและภาควิชาเป็นผู้จัดให้บริหารได้คล่องตัวขึ้น มิใช่ผู้สร้างก� ำแพงทางความรู้จนไม่อาจร่วมมือกับผู้อื่นได้.