สำนักราชบัณฑิตยสภา

ค� ำปรารถเรื่ องการแทรก ห น� ำ ในค� ำที่ มาจากภาษาต่างประเทศ 112 The Journal of the Royal Institute of Thailand Vol. 37 No. 4 Oct-Dec 2012 ๑.๕ อักษรสูงกล�้ ำอักษรต�่ ำเดี่ยว <ร> หรือ <ล> ที่เป็นค� ำเป็นออกเสียงเป็นอักษรสูงตาม พยัญชนะต้นตัวแรก เช่น ขรัว [ขฺรัว], ขรึม [ขฺรึม], ขลัง [ขฺลัง] แม้เป็นเจ้าของภาษาเอง ยังไม่รู้ว่าออกเสียงเป็นค� ำกล�้ ำ เพราะปัจจุบันเสียงกล�้ ำมักจะหายไปในภาษากรุงเทพฯ ๑.๖ อักษรสูงควบ <ย>, <ร>, <ล> หรือ <ว> ที่เป็นค� ำเป็นออกเสียงเหมือนมี ห น� ำได้ เช่น ขย่ม [ขะหฺย่ม], อาขยาน ๔ [อาขะยาน, อาขะหฺยาน] (บทท่องจ� ำ; การบอก, การ เล่า; เรื่อง, นิทาน), เขยิน [ขะเหฺยิน], ขรม [ขะหฺรม] (เอ็ดอึง), ฉลู [ฉะหฺลู], เผยอ [ผะ เหยอ], ผวา [ผะหฺวา], สยาย [สะ หฺยาย], สวิง [สะหฺวิง] ๕ ๑.๗ อักษรสูงควบ <ย> หรือ <ว> ที่เป็นค� ำตายออกเสียงเหมือนมี ห น� ำ ได้ เช่น เขยอะ ขยะ [ขะเหฺยอะขะหฺยะ], ฉวัดเฉวียน [ฉะหฺวัดฉะเหฺวียน], เผยิบ ๖ [ผะเหฺยิบ], ผวา [ผะหฺวา], สยด [สะหฺยด], พิศวาส [พิดสะหฺวาด] นักภาษาไทยและนักภาษาศาสตร์ ภาษาไทยควรหาทางอธิบายเรื่องการแทรก ห น� ำ และไม่แทรก ห น� ำ ให้ชัดเจนได้ อย่างไร ๑.๘ อักษรกลาง <ด> ที่น� ำหน้าอักษรต�่ ำเดี่ยวที่เป็นค� ำตาย เช่น ดนุ [ดะนุ] (ฉัน, ข้าพเจ้า; ตัวตน; เล็กน้อย), ดนุช [ดะนุด] (ผู้บังเกิดแก่ตน, ลูกชาย), ดนู, ดรุ, ดรุณ, ดรุณ ออก เสียงเหมือนไม่มี ห น� ำ แต่อักษรกลาง <ต> ที่น� ำหน้าอักษรต�่ ำเดี่ยวที่เป็นค� ำตาย เช่น ตนุ ออกเสียงเหมือนมี ห น� ำ ท� ำไมจึงเป็นเช่นนั้น อักษรกลางน� ำอักษรต�่ ำเดี่ยว มีพฤติกรรมที่แตกต่างจากอักษรสูงน� ำอักษรต�่ ำเดี่ยวอย่างมาก นักภาษาไทยไม่เคย แจงบอกเลย นักภาษาไทยรุ่นใหม่สามารถบอกเหตุผลได้หรือไม่ เรื่องนี้นับว่าเป็น ปัญหามากส� ำหรับผู้เรียนภาษาไทยโดยเฉพาะนักเรียนต่างประเทศที่เรียนภาษา ไทยเป็นภาษาต่างประเทศ นักภาษาศาสตร์สามารถก� ำหนดอะไรได้บ้างเพื่อช่วย เหลือนักเรียนต่างชาติ สิ่งที่จะบอกได้ทันทีว่าความแรงประจ� ำ <ด> นั้นมีน้อยกว่า <ต> จึงไม่สามารถแทรก ห หน้า <น> ได้ ดูตารางที่ ๑ ประกอบ ๔ ค� ำนี้ออกเสียงได้ ๒ อย่างเป็น [อาขะยาน] หรือ [อาขะหฺยาน] ๕ ด้วยความจ� ำกัดของระบบอักขรวิธีไทยจะเขียนภาษาไทยให้ตรงกับการออกเสียงค� ำว่า swing ทุกประการย่อมไม่ได้ ๖ บางทีก็เขียนเป็น พะเยิบๆ พะเยิบพะยาบ