สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

139 ประยูร ทรงศิ ลป์ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๘ ฉบับที่ ๔ ต.ค.-ธ.ค. ๒๕๕๖ ๘. ไม่ให้วางตนเป็นคนดีเกินไปหรือร้ายเกินไป ไม่กล้าเกินไปและไม่กลัวเกินไป ให้สุขุมรอบคอบ โดยเดินทางสายกลาง ดังตัวอย่าง (๑๐) กุํกาจกุสฺลูตเพก กุํจํเอียกเรียนรหัส กุํขฺลาจกุหานณาส่ โอยรํพึงรํ ไพคฺรบ่ ฯ อย่าร้ายอย่าดีเกินไป อย่ารีรอชักช้าเรียนให้เร็ว อย่ากลัวอย่ากล้ามาก คิดใคร่ครวญสอดส่องดูให้ครบ ๙. ในยามที่ญาติพี่น้องขอให้ไปช่วยงานใด ๆ หรือจะเดินทางไปที่ใด ๆ จะต้องบอกให้ภรรยา และลูกรับรู้ด้วย เผื่อว่าเกิดอันตรายหรือเกิดเรื่องราวไม่ดี เป็นลมหมดสติ ถูกสัตว์ท� ำร้ายหรืองูฉกกัด จะได้รู้เรื่องและช่วยแก้ไขทัน ดังตัวอย่าง (๔๖) โอยปฺราบ่อฺนกเนาผฺทะ กุํรเละอิตคํนิต เคภัยพฺรวยจิตฺตคิต โพฺระมินฎึงชาเทาณา ฯ ให้บอกคนอยู่บ้าน อย่าออกไปโดยไม่คิด เขากลัวกังวลใจ เพราะไม่รู้ว่าไปไหน (๔๗) เบีเทาชามานภัพฺว ปฺรเสีรคาบ่ โนะอิตถา ปฺรสินพานพส่ขฺลา ขฺยล่จาบ่จุกอิตเคสม ฯ ถ้าไปดีมีโชค ประเสริฐดีนั้นไม่ว่า ถ้าหากพานพบงูพบเสือ เกิดลมจับจุกเสียดนั้นไม่เหมาะสม ๑๐. เมื่อจะออกจากบ้านเดินไปที่ใด ๆ ก็ตามให้ถือมีดพร้าติดมือไปด้วย เพื่อใช้ป้องกันอันตราย อันอาจมีขึ้น หรือจ� ำเป็นต้องใช้ประโยชน์ตัดไม้มาท� ำฟืนให้ภรรยาหุงข้าว ตัดต้นไม้ใบไม้เอามาท� ำยาท� ำผัก หรืออาจใช้ได้แม้กระทั่งบ่งหนาม ดังตัวอย่าง (๒๖) โทะเฎีรเทาฉฺงายชิต กาน่ก� ำบิตกํฎรไฎ แกฺรงมานแมกเฌีไพฺร กาบ่กาน่มกเธฺวีชาอุส ฯ แม้ว่าจะเดินไปไกลใกล้ ถือมีดไว้เป็นเพื่อนมือ บางทีมีกิ่งไม้ในป่า ตัดถือมาท� ำเป็นฟืน (๒๗) ชวนกาลแกฺรงบนฺลา มุตอาตฺมาคฺราน่จาก่ชวส ชาเคฺรืองคฺรบ่มินขุส กาลสตฺรูวโทะฉฺมาแฉฺก ฯ บางทีเกรงว่าหนาม ต� ำตนก็พอเอาบ่งแทน เป็นอุปกรณ์ครบไม่ผิด เวลามีศัตรูแม้แมวหมา