สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

ความสามารถทางดนตรี พรสวรรค์ หรื อ พรแสวง 98 The Journal of the Royal Society of Thailand Vol. 40 No. 2 Apr-June 2015 ๒. พิณกู่เจิง พิณกู่ เ จิง ( Gu - Zheng ) เ ป็ นพิณ โบราณของจีนซึ่งมีจ� ำนวนสายมากถึง ๒๑ สาย มีประวัติความเป็ นมาเก่ าแก่ ยาวนานมากกว่ า การสร้ างก� ำแพง เมืองจีน และมีความซับซ้ อน ในการดีดบรรเลง จนยากที่จะน� ำมาดีดบรรเลงได้ โดยง่ าย แต่ ธนิดาก็สามารถฝึ กดีดพิณชนิดนี้ได้ ภายในเวลาไม่นานนัก ทั้งยังสามารถดีดบรรเลงได้ ทั้งเพลงไทยเดิม เพลงไทยสากล และแม้แต่เพลง จีนด้วย ประเด็นที่น่าสนใจ พิณกู่ เจิงนั้นสามารถท� ำเสียงได้หลากหลาย และมีลักษณะการเรียงสายพิณที่พิเศษ แตกต่างไปจากที่นักดนตรีไทยคุ้นเคย เช่น การน� ำเสียงสูงเข้ามาอยู่ใกล้ตัว แทนที่จะอยู่ไกลตัวเหมือน การตีขิม นอกจากนั้น ยังมีวิธีดีดบรรเลงที่ให้ส� ำเนียงไพเราะน่าฟังมาก ขึ้นอยู่กับฝีมือของผู้บรรเลง เช่น การกรีดสาย การกรอสาย การกดสาย หรือการดีดเป็นกลุ่มเสียงด้วยการเคลื่อนไหวนิ้วมือต่อเนื่องกัน เป็นชุด (ดีดเป็นคอร์ด) ทั้งยังต้องใช้ทั้งสองมือไปพร้อม ๆ กันขณะที่บรรเลงด้วย ดังนั้น ผู้ที่จะบรรเลงพิณ ชนิดนี้ได้ไพเราะน่าฟังจะต้องมีความสามารถมากทีเดียว และธนิดาก็สามารถบรรเลงพิณโบราณของจีน ชนิดนี้ได้อย่างไพเราะน่าฟังเช่นกัน ๓. พิณโบราณของพม่า พิณโบราณของพม่าที่เรียกว่า “ซองก็อก” (Saung-Gauk) เป็นพิณที่มีอายุเก่าแก่และมีรูปร่าง สวยงามสะดุดตา ตัวพิณมีรูปร่างลักษณะคล้ายกับ ล� ำตัวเรือที่มี “โขนเรือ” งอนโค้งขึ้นไปอย่างอ่อน ช้อยงดงาม สายพิณท� ำด้วยเชือก ๑๖ เส้น มีขนาด ลดหลั่นกัน ขึงเรียงรายอยู่ ระหว่ างคอพิณกับ กระพุ้งพิณ ท� ำให้ดูคล้ายกับคันธนู น่าแปลกที่ ธนิดาก็สามารถดีดบรรเลงพิณซองก็อกนี้ได้ภายในเวลาไม่นานเช่นกัน ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ซื้อพิณซองก็อกไว้เป็น ของตนเองเหมือนกับพิณกู่เจิง ได้แต่มาอาศัยดีดเฉพาะที่ชมรมฯ เมื่อที่มาเรียนดนตรีในวันเสาร์หรือ วันอาทิตย์เท่านั้น ธนิดาดีดพิณกู่เจิง