สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

ชนก สาคริ ก 65 วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๑ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๙ หลังจากออกแสดงในงาน “มหกรรมดนตรีศรีศตวรรษ” ไปได้ไม่นาน ทางรายการ “หนึ่งในร้อย” ของหม่อมราชวงศ์ถนัดศรี สวัสดิวัตน์ ได้เชิญผู้เขียนไปสัมภาษณ์และสาธิตการบรรเลงพิณกู่เจิงออก โทรทัศน์อีกครั้ง ตั้งแต่นั้นมา วงการดนตรีไทยจึงได้รู้จักพิณจีนโบราณชนิดนี้มาจนถึงปัจจุบัน การคิดวิธีดีดพิณกู่เจิง เนื่องจากผู้เขียนได้พิณกู่เจิงมาตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๒๐ ในยุคนั้นยังไม่มีอินเทอร์เน็ตให้ค้นคว้า หาความรู้ในเรื่องการดีดพิณจีนโบราณชนิดนี้ อีกทั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนในขณะนั้นยังไม่เปิดประเทศ ยังไม่มีการติดต่อไปมาหาสู่เหมือนปัจจุบัน จึงไม่มีครูจีนที่มีความรู้ในการบรรเลงพิณกู่เจิงเข้ามาในประเทศไทย ดังเช่นทุกวันนี้ ผู้เขียนจึงได้คิดหาวิธีดีดบรรเลงพิณชนิดนี้ด้วยตนเอง และด้วยความที่เคยสนใจเรียนรู้ วัฒนธรรมจีนมาบ้าง จึงทราบว่าชาวจีนในลัทธิเต๋ามีความเชื่อว่าโลกประกอบขึ้นด้วยธาตุที่ส� ำคัญ ๕ ชนิด ได้แก่ ดิน ทอง น�้ ำ ไม้ และไฟ การบรรเลงถวายมือด้วยวงพิณกู่เจิงหมู่ในงาน “มหกรรมดนตรีศรีศตวรรษ”