สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

ชลดา เรื องรั กษ์ลิ ขิ ต 55 วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๑ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๙ ความแตกต่างด้านลักษณะนิสัยของตัวละคร มีดังนี้ ลักษณะนิสัยของตัวละคร บทละครเรื่องรามเกียรติ์ รัชกาลที่ ๑ รามายณะ พระราม มีนิสัยคะนองเมื่อเป็นเด็ก คือ ยิงธนูใส่หลัง ค่อมของนางกุจจี รักนางสีดามาก คือ แม้รู้ว่าเป็นกวางแปลง แต่ก็ยอมตามจับให้เพราะนางสีดาอยากได้ พูดจาอ่อนหวาน แต่บางครั้งก็พูดเสียดสี เช่น เสียดสีนางสีดาว่าอยู่อย่างสุขสบาย ในนครลงกาและคงได้สมบัติจากทศกัณฐ์ ช่างระแวง คือ ระแวงว่านางสีดาไม่ซื่อสัตย์ต่อ พระองค์และยังมีเยื่อใยต่อทศกัณฐ์ กล้าหาญ แม้รู้ว่าเป็นกวางแปลง ก็จะจับหรือฆ่าให้ได้ พูดล้อเล่นโดย ไม่คิดว่าส่งผลร้าย เช่น พูดกับนาง ศูรปนขาว่าพระองค์มีชายาแล้วคือ สีดา ให้นางขอพระลักษมณะเป็นสามี บางครั้งพูดจาหักหาญหรือพูดตรงๆ เช่น พูดกับนางสีดาอย่างไร้เยื่อใยหลังเสร็จ ศึกลงกาแล้วว่าไม่ได้รบเพื่อนาง แต่รบ เพื่อรักษาธรรมจรรยาและชื่อเสียงของ วงศ์ตระกูลทั้งยังขับไล่ไสส่งนางด้วย พระลักษณ์/พระลักษมณะ พระลักษณ์ไม่ทราบเรื่องมารีศแปลงเป็นกวาง ฉลาด รู้ว่ากวางแปลงคือมารีจะแปลง ร่างมา เพราะมารีจะมักแปลงร่าง เป็นกวางเพื่อสังหารกษัตริย์ทั้งหลาย ที่ออกล่าสัตว์ สีดา ช่างตัดพ้อ คือ ตัดพ้อพระลักษณ์ที่ทัดทาน ไม่ให้พระรามออกจับกวางทองให้นาง ช่างระแวง ดังเห็นได้ตอนหนุมานถวายแหวนและสไบ แด่นาง คือนางไม่เชื่อว่าหนุมานเป็นทูต ของพระราม อาจเป็นกลลวง เมื่อได้ฟังเรื่อง นางและพระรามสบตากันที่เมืองมิถิลา จึงเชื่อ ปากจัด พูดเสียดสีทศกัณฐ์อย่างไม่กลัว ไม่มีนิสัยตัดพ้อ ใจกล้า กล้าบริภาษราวณะ ทศกัณฐ์หรือราวณะ ไม่รักศักดิ์ศรีเท่าที่ควร ยอมกราบนางสีดา เพื่อให้รับรักตน ไม่ดุดันนัก รักศักดิ์ศรี คือ บอกนางสีดาว่าจะไม่ แตะต้องนางหากนางไม่เต็มใจ นิสัยดุดัน ไม่มีความอ่อนโยนและโหดร้าย เช่น เมื่อจับนางสีดาไปจากอาศรม มือหนึ่ง จับหัวนาง มือหนึ่งจับต้นขาของนาง อีกมือหนึ่งคว้าเอวนางไว้ ชอบข่มขู่ มากกว่าในฉบับไทย เช่น ขู่จะฆ่ามารี จะหากไม่ยอมแปลงเป็นกวาง และขู่ จะกินนางสีดาหากไม่รับรัก พูดตรงไป ตรงมา