สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

ชลดา เรื องรั กษ์ลิ ขิ ต 41 วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๑ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๙ ฉบับไทยนกสดายุพบทศกัณฐ์พร้อมไพร่พลและนางสีดาโดยบังเอิญ สดายุฆ่าไพร่พลยักษ์ และท� ำลายรถทศกัณฐ์จนทศกัณฐ์เกือบแพ้ แต่สดายุพูดอวดว่าตนไม่กลัวอะไรนอกจากแหวนของ พระอิศวรที่นิ้วของนางสีดา จึงถูกทศกัณฐ์ขว้างด้วยแหวนนั้นจนได้รับบาดเจ็บสาหัส แม้กระนั้นปากก็ยัง คาบแหวนไว้เพื่อรอถวายแด่พระราม ฝ่ายทศกัณฐ์ก็อุ้มนางสีดาเหาะไปลงกา ส่วนใน รามายณะ ราวณะ ไม่มีไพร่พล รถก็เกิดจากมายา ราวณะสู้กับชฏายุอย่างเข้มแข็ง ในที่สุดใช้ดาบฟันปีก เท้าและสีข้างของ ชฎายุจนบาดเจ็บสาหัสแล้วราวณะก็อุ้มนางสีดาเหาะไปลงกา ฝ่ายชฏายุได้แต่นอนรอส่งข่าวแด่พระราม ในที่นั้น ดังนี้ รามายณะ เมื่อราวณะกล่าวถ้อยค� ำแก่นางสีดาไมถิลีผู้ควรแก่การรักใคร่ทะนุถนอม ผู้ซึ่งกล่าววาจาอ่อนหวานแล้ว ก็คว้าตัวนาง ดุจพระพุธคว้าดาวโรหิณีบนท้องฟ้า มันจับเกศาของนางสีดาผู้มีเนตรดุจโกมลด้วยมือข้างซ้าย และจับต้นขาด้วยมือขวา เหล่าพนัสบดีครั้นเห็นมันผู้มีร่างดุจยอดขุนเขา มีฟันแหลมคม มีแขนใหญ่ ก็ตกใจกลัว วิ่งหนีกันอลหม่าน มหารถวิเศษของราวณะซึ่งเทียมด้วยลามีส่วนประกอบท� ำจากทองค� ำ ส� ำเร็จด้วยมายาก็ปรากฏขึ้น แล้วมันผู้มีเสียงดังก็ตะโกนข่มขู่นางด้วยผรุสวาท คว้าเอวนางไวเทหิไว้ แล้วขึ้นรถไปในกาลนั้น (อารัณยกัณฑ์ : ๓๒๔) รามายณะ ขณะที่พญานกต่อสู้เพื่อพระราม ราวณะก็ชักดาบฟาด ฟันปีก เท้า และสีข้างของนก เมื่อปีกถูกฟาดฟันแล้ว โดยรากษสผู้ท� ำกรรมอันชั่วร้าย พญานกแร้งผู้มีชีวิตเหลืออยู่น้อยนิดก็ตกลงบนพื้นดินประดุจเชื้อเพลิง ที่มอดแล้ว (อารัณยกัณฑ์ : ๓๒๗) บทละครเรื่องรามเกียรติ์ เมื่อนั้น พญาสดายุราชปักษี ครั้นต้องแหวนแก้วพระศุลี เจ็บทั่วอินทรีย์โลมา สองปีกหางหักสลักอก ตกลงมาจากเวหา ปากคาบธ� ำมรงค์อลงการ์ เอาใจไว้ท่าพระจักรี (เล่ม ๑ : ๕๔๒)