สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

ศรี สุรางค์ พูลทรั พย์ 111 วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๑ ฉบับที่ ๑ มกราคม-มีนาคม ๒๕๕๙ ไม่อาจเหลียวหลังกลับเมื่อลับตา มาเถิดเราจงเป็นมิตรกันสักครั้ง รวมพลังยังชีพให้สุขา จงรักกันและกันไม่โรยรา พสุธานี้ไม่เป็นของใคร ค� ำยูนุสจงกระจ่างแก่ใจท่าน ความหมายกังวานโสตแห่งจิตไข เราควรมีชีวิตงามที่นี่ไซร้ ผู้ใดเล่าจะอยู่ชั่วนิรันดร ข้อสังเกตคือ แทบทุกบทจะย�้ ำเรื่องความเป็นหนึ่งเดียวระหว่างมนุษย์กับพระเป็นเจ้า “ตัวท่านไซร้ และพระเจ้าเป็นหนึ่งเดียว” บทต่อไปนี้กวีบรรยายดุจตนเองเป็นพระเป็นเจ้า เพื่อให้มนุษย์เข้าใจบทบาทของพระเป็นเจ้า ข้าอยู่แล้วในอดีตและเบื้องหน้า ดวงวิญญาณ์เพื่อวิญญาณคนทั้งหลาย คอยส่งมือน� ำทางฝ่าอันตราย พร้อมช่วยผู้งมงายกลับคืนมา ข้าสร้างโลกอันเป็นผืนที่ราบ แล้วขนาบด้วยความสูงแห่งภูผา ประจงวาดโดมแห่งท้องนภา สรรพสิ่งในโลกาข้าควบคุม แด่คู่รักนับร้อยข้าคอยแนะ และน� ำสู่ศาสนาทั้งสาวหนุ่ม ข้าคือความขาดศรัทธาในใจรุม อีกเป็นขุมศรัทธาแห่งอิสลาม ข้าบันดาลให้มนุษย์รวมเป็นหนึ่ง รักสันติลึกซึ้งไม่มองข้าม วางค� ำด� ำลงบนขาวที่งดงาม เขียนคัมภีร์สี่เล่มตามที่รู้กัน