สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

125 ชาย โพธิ สิ ตา วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๑ ฉบับที่ ๒ เม.ย.-มิ.ย. ๒๕๕๙ ลักษณะทั่วไป (๑) ทั่วประเทศ (๒) ชาย (๓) หญิง (๔) ลักษณะงานที่ท� ำ เกษตรกรรม ๑๘.๒ ๒๐.๓ ๑๖.๑ งานบริการพื้นฐาน ๒๒.๙ ๒๐.๑ ๒๕.๘ งานกึ่งฝีมือ-มีฝีมือ ๑๕.๖ ๒๐.๑ ๑๑.๒ วิชาชีพ-วิชาการ ๑๑.๑ ๑๒.๘ ๙.๔ ท� ำงานแต่ไม่ทราบลักษณะงาน ๓.๗ ๔.๑ ๓.๓ ไม่ได้ท� ำงาน ๒๘.๔ ๒๒.๗ ๓๔.๒ รวม ๑๐๐.๐ ๑๐๐.๐ ๑๐๐.๐ ที่มา : ค� ำนวณจากข้อมูลส� ำมะโนประชากรและเคหะ พ.ศ. ๒๕๕๓ จากตารางที่ ๒ เมื่อพิจารณาเป็นรายกลุ่มอายุจะเห็นว่า ในบรรดาผู้ที่อยู่คนเดียวทั้งหมด ทั่วประเทศ สัดส่วนของผู้ที่อยู่คนเดียวจะสูงที่สุดในวัยหนุ่มสาว พอถึงวัยผู้ใหญ่และวัยกลางคนสัดส่วน ลดต�่ ำลง แล้วกลับสูงขึ้นอีกเล็กน้อยในช่วงวัยสูงอายุ (ดูคอลัมน์ ที่ ๒ ในตารางที่ ๒) วัยหนุ่มสาวนั้น ถ้านับเฉพาะผู้ที่อายุไม่เกิน ๒๙ ปี สัดส่วนที่อยู่คนเดียวก็มากถึง ๑ ใน ๔ ของผู้ที่อยู่คนเดียวทั้งหมด แต่ถ้า นับกลุ่มที่อายุไม่เกิน ๓๙ ปีรวมอยู่ในกลุ่มวัยหนุ่มสาวด้วย สัดส่วนก็เพิ่มขึ้นเป็นเกือบครึ่งหนึ่งของทั้งหมด ร้อยละ ๔๗.๑ รูปแบบของการอยู่คนเดียวอย่างที่เห็นนี้คล้ายกับที่พบในการวิเคราะห์เรื่องการอยู่คนเดียว ของหลายประเทศในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นั่นคืออัตราการอยู่คนเดียวสูงในช่วงวัยหนุ่มสาว ต�่ ำในวัยผู้ใหญ่แล้วสูงขึ้นอีกในวัยสูงอายุ รูปแบบเช่นนี้เห็นได้ชัดในกรณีของประเทศบังกลาเทศ ซึ่งอาจถือว่า เป็นแบบฉบับที่พบในหลายประเทศในภูมิภาคทั้งสองนี้ (Podhisita and Xenos, 2015) เมื่อแยกดูตามเพศ รูปแบบการอยู่คนเดียวของชายและหญิง (ดูคอลัมน์ที่ ๓ และ ๔ ใน ตารางที่ ๒) ก็คล้ายกับรูปแบบการกระจายของทั้งประเทศ จะต่างกันชัดเจนตรงที่หญิงในวัยสูงอายุมีสัดส่วน ที่อยู่คนเดียวสูงมากกว่าชาย คือคิดเป็นเกือบ ๑ ใน ๔ ของหญิงในทุกกลุ่มอายุที่อยู่คนเดียว ในด้านสถานภาพสมรส เกือบครึ่งหนึ่งร้อยละ ๔๘.๗ ของคนที่อยู่คนเดียวใน พ.ศ. ๒๕๕๓ เป็นคนโสด สัดส่วนในเรื่องนี้ลดลงในกลุ่มที่แต่งงานแล้ว และสูงขึ้นในกลุ่มที่เป็นหม้าย หย่า หรือแยกกันอยู่ ชายและหญิงต่างกันค่อนข้างชัด ในกลุ่มผู้ชายที่อยู่คนเดียวทั้งหมด กว่าครึ่งหนึ่งร้อยละ ๕๓ เป็นคน