สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

123 ชาย โพธิ สิ ตา วารสารราชบัณฑิตยสภา ปีที่ ๔๑ ฉบับที่ ๒ เม.ย.-มิ.ย. ๒๕๕๙ เพิ่มขึ้นประมาณ ๑ เท่าตัว แต่ถ้าคิดเป็นอัตราเพิ่มต่อปีเฉพาะในช่วง ๑๐ ปีหลัง (พ.ศ. ๒๕๔๓-๒๕๕๓) อัตราเพิ่มเท่ากับร้อยละ ๑๕.๑ ต่อปี นับว่าเพิ่มเร็วมาก เร็วกว่าอัตราเพิ่มของจ� ำนวนครัวเรือนทั้งหมด หลายเท่า เพราะในช่วงเวลาเดียวกันนี้ ครัวเรือนในประเทศไทยเพิ่มในอัตราร้อยละ ๒.๘ เท่านั้น ข้อมูลในรูปที่ ๒ แสดงให้เห็นแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของครัวเรือนคนเดียว โดยแสดงเป็น อัตราส่วนร้อยละของครัวเรือนคนเดียวต่อครัวเรือนทั้งหมดในช่วงเวลา ๒๐ ปีระหว่าง พ.ศ. ๒๕๓๓-๒๕๕๓ แยกให้เห็นความแตกต่างระหว่างเขตเมืองกับเขตชนบทด้วย ในภาพรวมตลอดเวลา ๒๐ ปีนี้ ครัวเรือน คนเดียวในประเทศไทยเพิ่มขึ้นกว่า ๓ เท่า จากร้อยละ ๕ ของครัวเรือนทั้งหมดใน พ.ศ. ๒๕๓๓ เป็นร้อยละ ๑๘.๓ ใน พ.ศ. ๒๕๕๓ สัดส่วนของครัวเรือนคนเดียวในเขตเมืองสูงกว่าสัดส่วนในเขตชนบท และ สูงกว่าสัดส่วนของทั้งประเทศ ใน พ.ศ. ๒๕๕๓ เกือบ ๑ ใน ๔ ร้อยละ ๒๒.๖ ของครัวเรือนทั้งหมด ในเขตเมืองเป็นครัวเรือนที่มีผู้อาศัยอยู่คนเดียว ในเขตชนบทมีสัดส่วนที่ต�่ ำกว่าร้อยละ ๑๔.๓ นั่นคือ ในทุก ๆ ๗ ครัวเรือนจะมีครัวเรือนที่อยู่คนเดียว ๑ ครัวเรือนเท่านั้น รูปที่ ๒ : จ� ำนวนและร้อยละของครัวเรือนที่มีผู้อยู่อาศัยคนเดียวทั่วประเทศ จ� ำแนกตามเขตเมือง และชนบท พ.ศ. ๒๕๓๓, ๒๕๔๓, ๒๕๕๓ ที่มา : ค� ำนวณจากข้อมูลส� ำมะโนประชากรและเคหะ พ.ศ. ๒๕๕๓