รวมเล่ม

.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๑ ม.ค.-มี.ค. ๒๕๕๗ 249 ชาย โพธิสิตา ภาพที่ ๒ ปัญหาสุขภาพและปัญหาสังคมในประเทศร่ำ �รวยสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิดกับความเหลื่อมล้ำ � ทางรายได้ ที่กล่าวข้างต้นเป็นผลที่แสดงความสัมพันธ์ในภาพรวมระหว่างดัชนีชี้วัดปัญหาสุขภาพและ ปัญหาสังคมอื่น ๆ กับความเหลื่อมล้ำ �ในสังคม แต่เมื่อแยกพิจารณาเป็นรายดัชนีปัญหาสุขภาพและ ปัญหาสังคม เพื่อจะดูว่ารูปแบบของความสัมพันธ์จะต่างออกไปจากการวิเคราะห์ในภาพรวมข้างต้น นั้นหรือไม่ ผลที่วิลคินสันและพิกเคตต์วิเคราะห์ได้ก็ไม่ต่างกัน กล่าวคือ ความรุนแรงของแต่ละปัญหา เพิ่มขึ้นตามระดับความเหลื่อมล้ำ �ที่เพิ่มขึ้น ในทุกเรื่อง แทบไม่มีข้อยกเว้น ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องอายุ คาดเฉลี่ย อัตราการตายของทารก อัตราการมีท้องที่ไม่ต้องการในวัยรุ่น อัตราการป่วยด้วยโรคทาง จิตอย่างใดอย่างหนึ่ง ร้อยละของผู้ใหญ่ที่เป็นโรคอ้วน ร้อยละของเด็กที่น้ำ �หนักเกิน ร้อยละของผู้ที่ บอกว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมสามารถไว้ใจได้ ฯลฯ เมื่อแยกวิเคราะห์เป็นรายปัญหาแล้ว ทั้งหมดแสดง ให้เห็นว่าประเทศที่มีความเหลื่อมล้ำ �ในสังคมสูงอยู่ในสภาพที่แย่กว่าในแต่ละเรื่องเหล่านี้ การได้พบความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างความเหลื่อมล้ำ �ทางรายได้กับมิติสำ �คัญด้านต่าง ๆ ของปัญหาที่ส่งผลต่อความผาสุกของคนในสังคม ชนิดที่แทบไม่มีข้อยกเว้นดังกล่าวมา ทำ �ให้ วิลคินสันและพิกเคตต์ กล้าสรุปอย่างหนักแน่นว่า “มาตรฐานสุขภาพระดับชาติและผลลัพธ์สำ �คัญ อื่น ๆ ส่วนใหญ่ถูกกำ �หนดโดยขนาดของความเหลื่อมล้ำ �ในสังคม ถ้าคุณอยากรู้ว่าทำ �ไมสังคมใดสังคม หนึ่งจึงดีกว่าสังคมอื่น สิ่งแรกที่ควรดูคือระดับความเหลื่อมล้ำ �” (หน้า ๕๗)