รวมเล่ม

.................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๑ ม.ค.-มี.ค. ๒๕๕๗ 152 ดอยอินทนนท์ : ความเปราะบางต่อการสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ ๔. คุณค่าและความสำ �คัญด้านนันทนาการและการท่องเที่ยว ด้วยลักษณะภูมิประเทศที่ หลากหลายของดอยอินทนนท์ที่มีทั้งยอดดอย หน้าผา หุบเขา ลำ �ห้วย ถ้ำ � และน้ำ �ตก ประกอบกับ ลักษณะทางชีวภาพที่เต็มไปด้วยพืชและสัตว์นานาพรรณ รวมทั้งอากาศที่หนาวเย็นบริเวณยอดดอย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูหนาวจนเกิดเป็นน้ำ �ค้างแข็งหรือแม่คระนิ้งในคำ �เมืองที่เกาะอยู่ตาม ใบไม้ใบหญ้า เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งดึงดูดใจให้นักท่องเที่ยวเดินทางไปเที่ยวชมถึงปีละ ๖๐๐,๐๐๐– ๘๐๐,๐๐๐ คน ความจริงแล้วสิ่งดึงดูดใจนักท่องเที่ยวมิได้มีเพียงธรรมชาติดังที่กล่าวแล้วเท่านั้น ยัง มีทรัพยากรการท่องเที่ยวอื่นที่องค์กรและ/หรือหน่วยงานสร้างไว้ด้วยเช่นกัน ที่สำ �คัญคือ พระมหา ธาตุนภเมทนีดล พระมหาธาตุนภพลภูมิสิริ โครงการหลวงอินทนนท์ และศูนย์วิจัยเกษตรหลวง ขุนวาง (ข) (ก) (ข) ภาพที่ ๒ ดอยอินทนนท์เป็นแหล่งต้นน้ำ � (ก) และเป็นแหล่งท่องเที่ยวและนันทนาการ (ข) ที่มา : www.dnp.go.th ๕. คุณค่าและความสำ �คัญด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม ในด้านประวัติศาสตร์ ณ จุด สูงสุดบนยอดดอยอินทนนท์ เป็นที่ตั้งของสถูปบรรจุพระอัฐิของเจ้าอินทวิชยานนท์ เจ้าผู้ครองนคร เชียงใหม่ พระองค์เคยเสด็จสำ �รวจดอยอินทนนท์ด้วยพระองค์เองเมื่อครั้งยังปกครองนครเชียงใหม่ ในด้านวัฒนธรรม พบว่าพื้นที่หลายแห่งบนดอยอินทนนท์เป็นที่ตั้งถิ่นฐานของชาวไทยภูเขาที่สำ �คัญ ๒ ชนเผ่าคือ ม้งและกะเหรี่ยง ดอยอินทนนท์ : สู่ความเป็นอุทยานแห่งชาติดอยอินทนนท์ อาจเป็นเพราะคุณค่าและความสำ �คัญของดอยอินทนนท์ดังกล่าวแล้วข้างต้น รัฐบาลได้มอบ หมายให้หน่วยงานที่รับผิดชอบคือ กรมป่าไม้ทำ �การสำ �รวจพื้นที่ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๐๒ เพื่อจัดตั้งเป็น อุทยานแห่งชาติ ต่อมาใน พ.ศ. ๒๕๐๘ ดอยอินทนนท์ได้รับการประกาศในกฎกระทรวงตามพระ