รวมเล่ม

ผลการทดสอบโครงการประเมินผลนักเรียนนานาชาติ หรือทีไอเอ็มเอสเอส (Trends in International Mathematics Science Study–TIMSS) พบว่า นักเรียนไทยชั้น ม. ๒ (อายุ ๑๕ ปี) วิชาคณิตศาสตร์ใน พ.ศ. ๒๕๕๐ ได้คะแนน ๔๔๑ ซึ่งต่ำ �กว่าค่ากลาง (๕๐๐ คะแนน) ลดลงจาก พ.ศ. ๒๕๔๒ ซึ่งได้ ๔๖๗ คะแนน และ พ.ศ. ๒๕๓๘ ได้ ๕๐๖ คะแนน ซึ่งสูงกว่าค่ากลาง ทำ �นองเดียวกัน กับคะแนนวิทยาศาสตร์ ใน พ.ศ. ๒๕๕๐ ได้ ๔๗๑ คะแนน ในขณะที่ พ.ศ. ๒๕๔๒ ได้ ๔๘๒ คะแนน และ พ.ศ. ๒๕๓๘ ได้เกินค่ากลาง (๕๐๐ คะแนน) คือได้ ๕๑๐ คะแนน ส่วนโปรแกรมการประเมินผู้เรียนนานาชาติ หรือปิซา (Program for International Student Assessment–PISA) ทดสอบนักเรียนอายุ ๑๕ ปีในวิชา คือ คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และความสามารถในการอ่าน ซึ่งคะแนนแสดงในตารางที่ ๓ ตารางที่ ๓ คะแนนปิซาของนักเรียนไทย จากตารางที่ ๓ สรุปได้ว่า มาตรฐานของนักเรียนไทยจากคะแนนปิซา ทั้ง ๓ วิชาต่ำ �กว่า ค่ากลาง และมีแนวโน้มลดลงอย่างน่าเป็นห่วงทั้ง ๆ ประเทศไทยได้มีความพยายามปฏิรูปการศึกษา โดยเฉพาะการประกันคุณภาพการศึกษาโดยหวังว่าสถานศึกษาจะมีการบริหารและการจัดการที่ได้ มาตรฐานเป็นระบบครบวงจร (PDCA) มีการประกันคุณภาพเพื่อผู้เรียนและมีการพัฒนาคุณภาพ อย่างต่อเนื่อง แต่ผลจากการทดสอบทั้งระดับชาติคือโอเน็ต และระดับนานาชาติคือโครงการประเมิน ผลนักเรียนนานาชาติ และโปรแกรมประเมินผู้เรียนนานาชาติ แสดงว่าการปฏิรูปการศึกษาของ ไทยยังไม่ประสบความสำ �เร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งการประกันคุณภาพในสถานศึกษายังมิได้ส่งผลต่อ มาตรฐานของผู้เรียนเท่าที่ควร ผลการศึกษาศักยภาพและความพร้อมของสถานศึกษาขั้นพื้นฐานในการทำ �การประเมิน ภายในโดย สุวิมล ว่องวาณิช (๒๕๔๓) พบว่า สถานศึกษามากกว่าครึ่งมิได้มีการประเมินผลภายใน ตามมาตรฐานการศึกษา ครูร้อยละ ๘๘ รับรู้เรื่องมาตรฐานการศึกษา และมีร้อยละ ๕๓ ที่เคยผ่าน .................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................. วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๑ ม.ค.-มี.ค. ๒๕๕๗ 139 สมหวัง พิธิยานุวัฒน์