ปี-39-ฉบับที่-3

81 วิรุณ ตั้ งเจริ ญ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๗ ตับ อุชุหน้างอ ๆ ญายะหน้าโต ๆ สามีหน้าด� ำ ๆ เช่นนี้ ยายนี่แกนึกเช่นนั้นเหมือนกัน แกนึกว่าเพลงนี้ หน้าตาเช่นนั้นก็ท� ำเช่นนั้น แต่เลียนอย่างซึ่งนึกในใจว่าคนกรีกครั้งโบราณตามที่กล่าวไว้ในหนังสือนั้นเปน อย่างไร ชอบเล่นเต้นร� ำโลดโผนในกลางแจ้งอันเปนเหตุให้เกิดศุขส� ำราญแก่ร่างกาย ด้วยได้ยื่นแขนเหยียด ขาออกแรง ทั้งได้อยู่ในกลางแจ้งกลางแดดท� ำให้โลหิตเดินสมบูรณ์ ข้อซึ่งไม่แต่งตัวให้รัดตึงในที่แห่งใดแล ไม่ใช้ผ้าที่หนาหนัก ใช้แต่เปนเสื้อยาว ๆ อย่างพระเยซูใส่ หรือเปนเสื้อผู้หญิงก็ถลกขาถลกแข้งไม่ว่า ยิ่งแนบเนื้อลงไปจนเห็นรูปภายในยิ่งดีเพราะเห็นรูปมนุษย์เปนรูปอันงามที่ไม่ควรจะปกคลุมหรือ เปลี่ยนแปลงเสีย เท้าก็ไม่ควรจะสวมรองเท้าให้บีบรัดเสียรูป ถ้าเวลาเล่นเต้นร� ำใช้เท้าเปล่า อยู่ปรกติก็ สวมแต่รองเท้าบาง ๆ เสื้อหลวม ๆ ยายคนนี้เป็นคนมีผัวแลคิดตั้งโรงเรียนฝึกหัดเด็กผู้หญิงให้รู้ภาษาดนตรี อย่างเช่นที่แกนึกใส่ใจเห็น โลดเล่นเต้นร� ำให้ถูกกับส� ำเนียงของเพลง เมื่อดู ๆ ไปไม่มีอะไรนอกจากที่จะ ลงท้ายเห็นว่าบ้า เว้นแต่ไม่ใช่บ้า เพราะบ้าแล้วคงจะเปลี่ยนเปนขณะ นี่แกไม่เปนขณะแกเข้าใจของแก ได้เสมอ ผู้ซึ่งได้เคยพบปะถึงได้กินเข้าด้วยกับแกกล่าวว่าบ้านิด ๆ แต่ไม่ใช่บ้าพร�่ ำพรูฟุ้งซ่านเปนบ้าอย่าง หัวเขว ๆ คนที่ดูด้วยกันโดยมากคงจะเห็นต่างกัน ตั้งแต่เห็นเข้าก็กวดว่ายายนี่บ้า ท� ำอะไรก็ไม่รู้ ไม่สนุก ไปจนกระทั่งถึงว่าชอบกลดีอยู่หรอก ได้ส่งบทกลอนเข้ามาให้ซึ่งแรกท� ำให้เข้าใจว่าจะร้องตามนั้นก็เปล่า ไม่ร้องซ�้ ำไม่เกี่ยวด้วยบทกลอนนี้ เปนแจกแถมพกเล่นเฉย ๆ มีอิกแผ่นหนึ่งที่เปนทีว่าโปรแกรมมีเรื่องคนนั้น คนนี้มาก ๆ คนก็มีเช่นกับทหารทั้งกองออก ชาวบ้านออกมาเต้นร� ำ ดูเหมือนอย่างตัวละครสักห้าสิบหกสิบ คน แต่เปล่าไม่มีใคร ยายนั่นคนเดียวเท่านั้น ออกมาท� ำคนโน้นบ้างคนนี้บ้าง ฟู้เต็มที” (เมืองบาเดน บาเดน เยอรมนี ๗ มิถุนายน ๒๔๕๐) “วันนี้ได้ต� ำน�้ ำพริกจิ้มไข่เจียวอร่อยเพลินเปนอันมาก แต่พริกที่แช่น�้ ำปลามานั้นมหาแหลกกก เขาไม่เข้าใจ หยิบพริกส� ำหรับกินกับปลากุเราเมื่อวานนี้เทน�้ ำปลาทิ้งเสียหมด เอาไว้แต่พริกเปล่า ๆ เหี่ยว ปอดแปด ไม่มีอย่างอื่นนอกจากที่จะฟาดเคราะห์ท� ำอะไรต่าง ๆ แล้วเขียนรูป” (เมืองบาเดน บาเดน เยอรมนี ๙ มิถุนายน ๒๔๕๐) “กินเข้าแล้วเวลาบ่าย ๒ โมงตรง แอริดิตารีแกรนด์ดุ๊กมารับขึ้นรถ ต้องใช้รถปิดเพราะก� ำลังฝน ตกมีพยุ แรกไปปิกเชอแกละรีก่อน แกละรีนี้ได้สร้างขึ้นในแผ่นดินแกรนด์ดุ๊กองค์นี้เมื่อแรก ๆ แต่รูปภาพ ในนั้นเปนของที่ได้เก็บสะสมมาช้านานจนกระทั่งถึงที่พึ่งเขียนใหม่ ๆ มีรูปงามเปนอันมาก มีพวกรูปใหม่ ๆ เข้าไปปนอยู่ไม่กี่แผ่น แต่ถึงจะเปนรูปใหม่ก็อย่างดีไม่ใช่ฟุ้งส้านเต็มที่ มีอย่างใหม่มากแต่ชั้นล่างซึ่งเปนที่ โปรเฟสเซอโธมา ผู้ดูการแกละรีนั้นเขียนเองน� ำไปแขวนไว้ ตัวโปรเฟสเซอมารับอยู่ในที่นั้นด้วย การไปดู รูปมีข้อร� ำคาญอย่างเดียวแต่ไปเห็นรูปเก่า ๆ อดชมไม่ได้ เห็นรูปใหม่ ๆ อคติไม่ได้ เจ้าของผู้ที่เขียนมักจะ ไปก� ำกับอยู่ตามรูปเหล่านั้นจะไม่ชมก็เกรงใจ จะชมก็ไม่ถนัดปาก เลยไปนิ่ง ๆ แต่แกรนด์ดุ๊กแลแอริดิตารี แกรนด์ดุ๊กแลแกรนด์ ดัชเชชมีความเห็นเหมือนพ่อทั้งสี่คนด้วยกัน แสดงความหวังใจว่านานไปคงจะเปลี่ยน