ปี-39-ฉบับที่-3

ปันหยี มิ สาหรั ง : บทละครเรื่ องอิ เหนาอี กส� ำนวนหนึ่ งของไทย 218 The Journal of the Royal Institute of Thailand Vol. 39 No. 3 Jul-Sep 2014 ดาหา: จะได้วิ่งเล่นสนุก ๆ หรือว่ายน�้ ำว่ายท่าให้แข็งแรงกันบ้าง มะเดหวี: เพคะ (ทางพระธิดา) ดีพระทัยไหมละคะ อายะยันดารับสั่งให้เสด็จไปเที่ยว ที่สตาหมัน อาหยัง: (ชิงพูด) ดีทัยค่ะ (จันตะหรายิ้ม) (แขกเจ้าเซ็น) เมื่อนั้น จึงองค์มะเดหวี ตรัสชวนพระราชบุตรี บังคมพระภูมีแล้วออกมา (เพลงแขกเชิญเจ้า) ฉากสุดท้ายคือฉากที่ ๖๒ เป็นฉากอภิเษกระหว่างระเด่นอินูกะระปาตี กับก้าหลุจันตะหรา กิรหนาคู่หนึ่ง และระหว่างระเด่นสิงหมนตรี(หรือศิริกัน) โอรสของท้าวกาหลังกับก้าหลุอาหยังอีกคู่หนึ่ง หลังเสร็จสิ้นพิธีอภิเษก ระตูกุรีปันทรงประกาศให้ระเด่นอินูกะระปาตีเป็นกษัตริย์ปกครองนครกุรีปัน มีพระนามว่า สังระตูประมูอโนมะ (เรื่องเดิม : ๑๔๗) ส่วนค� ำบรรยายร้อยแก้วซึ่งช่วยให้ด� ำเนินเรื่องได้เร็วมีทั้งอยู่ระหว่างฉากและในฉาก เรียกว่า “เล่า เรื่อง” บ้าง (เรื่องเดิม : ๔๗) และ “ค� ำเล่า” บ้าง (เรื่องเดิม : ๘๑) ตัวอย่างค� ำบรรยายระหว่างฉากและในฉาก มีดังนี้ บทบรรยายระหว่างฉาก ๙ และ ๑๐ (เรื่องเดิม : ๒๖-๒๗) มีดังนี้ ท้ายฉาก ๙ (เพลงบุล่ง) ฟังค� ำภูธรฉะอ้อนรัก แสนจักปลื้มเปรมเกษมสานต์ เมียงชะม้ายมาเฝ้าภูบาล นงคราญโบกปัดพัดวี พระหลงคลึงเคล้าเย้ายั่ว เมามัวลืมเรื่องมเหสี หลงเชิงเริงรื่นด้วยเทวี อยู่ในแท่นที่ศรีไสยา บรรยายระหว่างฉาก ตั้งแต่ท้าวดาหาเสด็จไปที่ลิกูแล้ว ก็เลยไม่เสด็จกลับยังพระราชมนเทียรอีกต่อไป ทิ้งพระศพประไหมสุหรีบรรทมบนพระแท่นอยู่เช่นนั้น พระราชธิดาจันตะหราก็กอด บาทพระชนนีพิลาปร�่ ำไห้ร� ำพัน คนทั้งหลายก็สงสารพากันเศร้าโศกต่อไป สงสารพระ ราชธิดา ท้าวดาหาประทับอยู่กับลิกูจนอิ่มพระทัยแล้ว จึงได้ทรงนึกถึงพระมเหสี จึงให้