ปี-39-ฉบับที่-3

7 วิทย์ พิ ณคั นเงิ น วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๗ คือแบบดั้งเดิมแนวหนึ่งและแบบที่เป็นสากลอีกแนวหนึ่ง ซึ่งเรามักเรียกกันว่า “ศิลปะร่วมสมัย” เช่น ภาพ เขียนในลักษณะรูปแบบต่าง ๆ ตามที่นิยมกันว่าเป็นแบบก้าวหน้าอยู่ในปัจจุบัน สรุปได้ว่า อิทธิพลต่าง ๆ ที่มีส่วนบันดาลให้ศิลปะมีการสร้างสรรค์ในลักษณะรูปแบบแตกต่าง กันออกไปนี้ เป็นแนวทางที่ช่วยให้การสร้างสรรค์งานศิลปะด� ำเนินไปตามยุคสมัยและกาลเวลาได้ แต่สิ่ง ที่ศิลปินหรือผู้สร้างสรรค์งานศิลปะไม่ควรลืมคือ การไม่ลอกเลียนแบบจนปรากฏรูปลักษณะตามแบบ อิทธิพลนั้น ๆ อย่างชัดเจน จนไม่มีอะไรแสดงว่าเป็นตัวของตัวเอง เพราะแสดงให้เห็นว่าขาดสติปัญญา ที่จะสร้างสรรค์ได้ด้วยตนเอง จึงต้องศึกษาโดยพินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วน รอบคอบ จึงจะท� ำให้อิทธิพล ทุกทางเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพในผลงานของตนเอง