ปี-39-ฉบับที่-3

159 วินั ย ภู่ระหงษ์ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๗ พระอภัยมณีได้เรียนวิชาปี่กับพินทพราหมณ์เป็นเวลา ๗ เดือน มีความสามารถในการบรรเลง เพลงอย่างล�้ ำเลิศ ใครได้ยินได้ฟังก็รู้สึกไพเราะจับใจ ปล่อยอารมณ์ให้เคลิบเคลิ้มไปกับท่วงท� ำนอง และ กระแสเสียงวิเวกหวานจนหลับไปในที่สุด เมื่อพี่น้องทั้งสองเสร็จสิ้นการศึกษาก็ลาอาจารย์กลับบ้านเมือง ด้วยความภาคภูมิใจในวิชาความ รู้เป็นเลิศที่ตนได้เลือกศึกษาเล่าเรียนมา แต่การณ์กลับปรากฏตรงกันข้าม เมื่อท้าวสุทัศน์พระบิดาได้ทราบ ถึงความรู้ที่โอรสทั้งสองได้ศึกษาไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง เพราะวิชาดังกล่าวมิใช่วิชาส� ำหรับกษัตริย์ที่จะใช้ ในการปกครองบ้านเมือง ก็ขัดเคืองพระทัยถึงกับขับไล่โอรสทั้งสองออกจากบ้านเมืองไปทันที ชีวิตของพระอภัยมณีต้องระหกระเหิน ประสบทั้งความทุกข์ความสุขเพราะเพลงปี่ จนได้รับความ สุขในที่สุด ตลอดทั้งเรื่องพระอภัยมณีเป่าปี่ในโอกาสต่าง ๆ ๑๑ ครั้ง แยกตามเหตุการณ์เป่า ดังนี้ ๑. เป่าลองวิชา ๑ ครั้ง ๒. เป่าสะกดทัพ ๔ ครั้ง ๓. เป่าปลุกทัพ ๒ ครั้ง ๔. เป่าเรียกคนที่ต้องการให้มาหา ๓ ครั้ง ๕. เป่าฆ่านางผีเสื้อ และสินสมุทรเป่าทดลองวิชาให้ท้าวสิลราชและนางสุวรรณมาลีฟังอีก ๑ ครั้ง รวม ๑๒ ครั้ง ปรากฏว่า ทุกครั้งประสบผลตามที่ประสงค์ทุกประการ ในจ� ำนวนเป่าปี่ ๑๒ ครั้ง ครั้งที่แสดงให้เห็นคุณค่า และอ� ำนาจอันล�้ ำลึกของดนตรี ได้แก่ครั้งที่ เป่าฆ่านางผีเสื้อเพื่อช่วยตนเอง และพวกสานุศิษย์ที่ติดตามให้รอดพ้นอันตราย และอีกครั้งหนึ่งคราวที่ เป่าสะกดทัพฝ่ายลังกา เพื่อให้รอดพ้นกลไกที่นางละเวงท� ำลวงไว้ ใน ลิลิตพระลอ พระลอกษัตริย์เมืองแมนสรวงมีความงามเป็นเลิศ “โฉมผจญสามแผ่นแพ้งามเลิศ งามล้วนแล้รูปต้องติดใจบารนี” ท� ำให้บรรดาช่างซอต่างพากัน ขับซอยอราชเที้ยร ทุกเมือง ลือเล่าพระลอเลือง ทั่วหล้า โฉมบาบพิตรเปลือง ใจโลก สาวหนุ่มฟังเป็นบ้า อยู่เพี้ยงโหยหน เล่าลือโฉมท้าวทั่ว เมืองสรอง ขจรข่าวถึงหูสอง พี่น้อง ระทวยดุจวัลย์ทอง ครวญใคร่ เห็นนา โหยละห้อยในห้อง อยู่เหยี้ยมฟังสาร