ปี-39-ฉบับที่-3

143 วินั ย ภู่ระหงษ์ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๗ อิสูรทมูลแบก ตระบองบิดก็ก� ำย� ำ แยกเขี้ยวผงาดท� ำ ดุจมีมโนเนา ผนังดาษกระจกแจ่ม ชวลิตงามเงา กลแก้วผลึกเพรา รลอกเลื่อนลลานไป ซุ้มสี่ทวารา รจเรขเรืองไร กาบพรหมสรไกร กระหนาบเสาพเพราพราย ตาบแต้มณรักร้อย ประดับพลอยมณีฉาย เฉิดกลีบจงกลกลาย บทนาคสดุ้งดี หน้าบันเขบ็จบรร ผจงปั้นเป็นโกสีย์ ทรงไอยราตรี เศียรงามด้วยงางอน ช้อยกรชูสัง- ขสังวาลบวร แสงรัตนสุนทร ประกายมาศเลื่อมกัน ใบบานทวาเรศ รดับมุกดูพรายพรรณ เพียงพิษณุกรรม์สรรค์ นฤมิตรประดิษฐ์แปลง แม่ลายแลบุตกหนาบ ฉลุช่อชวาลแสง เกี่ยวก้านกนกแผลง พิศสัตว์ชวัดวง คชสีหสิงหราช มยุเรศเหมหงส์ องคตยศยง หณุมานทยานกาย สุครีพในเครือวัลย์ ก็กุมขรรคชูฉาย พาลีผู้เลิศชาย ตระบะล�้ ำกระบิลครัน ฉลักมุกทุกทวาร อัษฐบาน บเพี้ยนกัน ล้วนแล้วณเครือพรร- ณรายพรายลลายตา พื้นในหิรัญลาด ก็สะอาดอลังการ์ ราบรอบพระบาทา ทศพลวิมลมี มณฑปเยาวในนั้น คณพรรณมณีดี พวงกลิ่นสุมาลี รยาบย้อยอร่ามเรือง ดาริจอัจกลับ วะแวบวับมลังเมลือง ฉัตรชั้นวิเชียรเรือง รุกขชาติบูชา