ปี-39-ฉบับที่-3

133 สุรพล วิ รุฬห์รั กษ์ วารสารราชบัณฑิตยสถาน ปีที่ ๓๙ ฉบับที่ ๓ ก.ค.-ก.ย. ๒๕๕๗ รูปแบบเวที เวทีละครมีหลายรูปแบบ ที่เป็นรูปแบบมาตรฐานได้แก่ เวทีแบบกรีกและโรมัน เวทีแบบ เช็กสเปียร์ เวทีแบบคูหาดูได้ด้านเดียว เวทีแบบดูได้ ๓ ด้าน เวทีแบบดูได้ ๔ ด้าน และเวทีเฉพาะส� ำหรับ การแสดงนั้น ๆ เช่น เวทีโนะ เวทีคะบุกิ เวทีโขน เวทีแบบกรีก (Greek Theatre and Stage) เป็นแท่น หินยกพื้น ลดชั้นเป็นระดับ ล่างเป็นลานหินครึ่งวงกลมใช้เป็น ที่แสดงของพวกคอรัสคือผู้แสดงหมู่ ผู้ชมนั่งบนอัฒจันทร์ครึ่ง วงกลม (historyoftheancientworld.com) เวทีแบบโรมัน (Roman Theatre and Stage) เลียน แบบเวทีกรีกแต่มีขนาดใหญ่กว่ามาก โดยสกัดภูเขาเป็นที่นั่งจุได้ ประมาณ ๕,๐๐๐-๑๐,๐๐๐ ที่นั่ง (livius.org) เวทีแบบจอ (Proscenium Theatre and Stage) มีม่านเปิดปิดเพื่อเปลี่ยนฉาก การแสดงจึงต้องเปิดใบหน้าและ เสียงให้ถึงคนดูด้านเดียวที่นั่งอยู่แถวหลังสุด การออกแบบฉาก ท� ำได้สมจริง (williamaarteblogspot360.com) เวทีแบบสนามมวย (Arena Theatre andStage) มีผู้ชมรอบทั้ง ๔ ด้านการแสดงท� ำได้เหมือนธรรมชาติของการ สนทนาคือตัวละครหันหน้าพูดกันโดยตรง แต่ต้องสลับต� ำแหน่ง บนเวทีอยู่เสมอเพื่อให้ผู้ชมอีกด้านหนึ่งได้เห็น ผู้ชมจะได้ภาพ ของการแสดงไม่เหมือนกัน การออกแบบฉากท� ำได้เพียงการน� ำ ชิ้นส่วนมาวางให้เห็นสถานที่พอเป็นเค้า (dc.about.com )